Die Schulchronik.

Die Schulchronik des Dorfes Lowkowitz ist ein wertvolles Dokument, das die Geschichte und Entwicklung der Bildungseinrichtung in diesem kleinen, aber bedeutenden Ort festhält. Sie enthält eine Vielzahl von Informationen über die verschiedenen Epochen, in denen die Schule betrieben wurde, sowie die Veränderungen, die im Laufe der Jahre stattfanden.

Alte Fotos spielen eine zentrale Rolle in der Schulchronik. Sie geben uns einen einzigartigen Einblick in das Schulleben vergangener Zeiten und zeigen Schüler, Lehrer und das Schulgebäude in verschiedenen Jahrzehnten. Diese Bilder erzählen Geschichten von unvergesslichen Momenten, Klassenausflügen und Schulveranstaltungen, die auch heute noch in den Erinnerungen der Dorfbewohner lebendig sind.

Zusätzlich zu den Fotos beinhaltet die Chronik auch Dokumente wie Zeugnisse, Berichte und alte Schulordnungen. Diese Dokumente sind nicht nur wichtige historische Quellen, sondern sie spiegeln auch die Bildungswerte und -richtlinien wider, die zur jeweiligen Zeit in Lowkowitz herrschten. Sie verdeutlichen, wie sich die Ansprüche an die Bildung im Laufe der Jahre verändert haben.

Die Erhaltung und Pflege dieser Archive ist von enormer Bedeutung, um die reiche Bildungstradition des Dorfes Lowkowitz zu bewahren. Schulen spielen eine fundamental wichtige Rolle in der Gemeinschaft und die Dokumentation ihrer Geschichte ist essenziell, um zukünftigen Generationen einen Einblick in ihre Wurzeln zu gewähren.

Die Schulchronik ist nicht nur ein Blick zurück, sondern auch ein Anreiz, die Bedeutung von Bildung in unserer Gesellschaft zu würdigen. Die alten Fotos und Dokumente sind Zeugnisse von Engagement, Lernen und Gemeinschaft, die auch heute noch relevant sind und uns inspirieren, unsere eigenen Geschichten zu schreiben.

 

Kronika Szkolna.

 

„Kronika szkolna wsi Łowkowice jest cennym dokumentem, który zachowuje historię i rozwój placówki edukacyjnej w tej małej, ale znaczącej miejscowości. Zawiera szereg informacji o różnych epokach, w których szkoła działała, oraz o zmianach, jakie zachodziły na przestrzeni lat.

Stare zdjęcia odgrywają kluczową rolę w kronice szkolnej. Dają nam unikalny wgląd w życie szkolne minionych czasów, ukazując uczniów, nauczycieli i budynek szkolny w różnych dekadach. Te obrazy opowiadają historie niezapomnianych chwil, wycieczek klasowych i wydarzeń szkolnych, które do dziś są żywe w pamięci mieszkańców wsi.

Oprócz zdjęć, kronika zawiera także dokumenty, takie jak świadectwa, raporty i stare regulaminy szkolne. Dokumenty te są nie tylko ważnymi źródłami historycznymi, ale także odzwierciedlają wartości edukacyjne i zasady obowiązujące w danym czasie w Łowkowicach. Ukazują, jak zmieniały się wymagania wobec edukacji na przestrzeni lat.

Zachowanie i pielęgnowanie tych archiwów ma ogromne znaczenie dla utrzymania bogatej tradycji edukacyjnej wsi Łowkowice. Szkoły odgrywają fundamentalną rolę w społeczności, a dokumentacja ich historii jest kluczowa, aby zapewnić przyszłym pokoleniom wgląd w ich korzenie.

Kronika szkolna to nie tylko spojrzenie wstecz, ale także inspiracja do docenienia znaczenia edukacji w naszym społeczeństwie. Stare zdjęcia i dokumenty są świadectwem zaangażowania, nauki i wspólnoty, które pozostają aktualne i inspirują nas do tworzenia własnych historii.”

 

Kronika.

Odpis z oryginału.

Kluczbork jest miastem powiatowym położonym 183 m nad poziomem morza, nad rzeką Stobrawą, prawobrzeżną odnogą Odry. Stanowi on dziś ważny węzeł kolejowy, a niegdyś leżał również na skrzyżowaniu ważnych szlaków. Pradawne dzieje głoszą, że założycielem miasta był członek Zakonu Krzyżowców „Czerwonej Gwiazdy“ Marbotho, który przybył tu na zaproszenie księcia wrocławskiego Henryka Brodateko i w 1230 roku założył pierwszy szpital. Joanici bowiem trudnili się pielęgnowaniem chorych. W nowym mieście nazwanym „Cruciburg“, czyli „Gród Krzyża“ początkowo sprawował rządy zakon, ale w 1274 roku działał tu już wójt Henryka IV Probusa, księcia wrocławskiego, który utworzył kolegium sądowe z wybieralnymi ławnikami. Ośrodkiem grodu, jak wszystkich miast śląskich stał się prostokątny rynek z ratuszem w środku, a stąd prowadziły ulice wybiegające z narożników do obu bram miejskich. Kształt grodu był owalny, a dookoła wzniesione w 1396 roku wały obronne, które w 1598 roku zastąpione od strony połódniowej murami z basztami, a w części północnej istniała tylko palisada. Do miasta wchodziło się przez dwie bramy „Krakowską“, znajdującej się na wschodzie i „Wrocławską“ na zachodnim krańcu miasta. Bramy były pilnowane przez straż. Poza murowanym zamkiem i kościołem wszystkie domy budowane z drzewa, kryto słomą, nie miały one okien, a służyły zarówno dla ludzi i zwierząt domowych. Sprzętów żadnych nie posiadały, a długa ława pod ścianą służyła jako familijne legowisko. Na środku izby znajdowało się ognisko, a dym uchodził przez szpary w dachu i ścianach, tymi też otworami wdzierało się do wnętrza światło. Podłóg nie było, a ziemię wyścielano trawą i słomą. Szczupłe terytorium wewnątrz murów nie mogło pomieścić większej ilości domów i dlatego w miarę zwiększania się liczby mieszkańców wzrastała ciasnota i zmuszała ludzi do osiedlania się poza murami miasta. Nadmierna ciasnota i łatwopalny materiał budowlany były przyczyną licznych i częstych pożarów, które zazwyczaj trawiły całe miasto. Wielkie pożary w Kluczborku miały miejsce w latach 1582, 1659, 1737, 1925.

Według urlearza z 1581 roku Kluczbork miał 154 sadyb w mieście właściwym i 62 poza wałem obronnym. W 1594 roku miasto liczyło 152 domy. W 1750 roku było w Kluczborku 277 podatników. W 1742 roku zostało przyłączone do Prus i liczyło 1782 mieszkańców. W tym też roku został utwożony powiat kluczborski, do tego bowiem czasu Kluczbork, Byczyna i Wołczyn stanowiły samodzielne obszary mieskie.

Z roku na rok ludność miasta Kluczborka wzrastała i tak:

 

 

 

 

 

 

2925
3166
3819
4176
11700
Rok
Rok
Rok
Rok
Rok
1820
1830
1850
1861
1940
Mieszkańców
Mieszkańców
Mieszkańców
Mieszkańców
Mieszkańców

Na przestrzeni dziejów Kluczbork przechodził różne koleje losów. Po śmierci Henryka IV Probusa, Kluczbork przechodzi do jego następcy Henryka IV Grubego. W 1293 roku Kluczbork należał do książąt głogowskich, a w 1309 roku ponim odziedziczył książe, Konrad Oleśnicki. W 1320 roku najstarszy syn Henryka V, księcia wrocławskiego. Bolesław Rozrzótny przyłączył Kluczbork do swego księstwa, a jego syn i następca, Wacław Rozrzótny odstąpił miasto jako zastaw za długi księciu świdnieckiemu, Bolkowi Małemu. W 1359 roku Kluczbork przechodzi do księstwa opolskiego, a w 1369 roku wraca do księstwa brzeskiego. W 1436 roku przechodzi znowu do księstwa opolskiego, a w 1481 roku znowu do księstwa brzeskiego. Jak z powyższego wynika Kluczbork przechodził z rąk do rąk, na drodze dziedzictwa, darowizny, koligacji i zaborczości. Ostatni zastaw Kluczborka miał miejsce w 1510 roku, kiedy to wykupił go Fryderyk II, książe brzeski. Jedynie tylko trzy wsie należące do dzisiejszego powiatu kluczborskiego, Kujakowice, Kuniów i Łowkowice należały od 1252 roku do 1810 roku do Zakonu Krzyżowców „Czerwonej Gwiazdy“. Wsie te odegrały decydującą rolę w rozwoju Kluczborka. Herb miasta wedłóg pieczęci magistrackiej z 1323 roku stanowią baszty zamkowe z krzyżakami i czerwoną gwiazdą nad nimi, co równierz rzutuje na udział Krzyżowców w kształowaniu się dziejów Kluczborka. Pieczeć łownicza posiada orła piastowskiego na tarczy, ten szczegól świadczy, że Piastowie już w zaczątkach istnienia miasta wzieli dość szybko jego ster w swoje ręce. Wspomniany kronikarz Kluczborka, Heidefeld pisze: Śląsk był do drugiej połowy XII wieku prawie wyłącznie zamieszkały przez słowian, którzy pozostali pod panowaniem książąt, wywodzonych się ze starożytnego polskiego rodu Piastów. Teraz o prasłowańskim pochodzeniu miejscowej ludności śląska i przyległych do niego obszarów w pierwszym tysiącleciu przed naszą erą została przez polskich archeologów w pełni udowodniona. Językiem urzędowym władz miejskich w Kluczborku był język polski, a świadczy o tym uchwała Rady Miejskiej w Kluczborku z dnia 18 lipca 1587 roku spisana w poprawnej polszczyźnie, brzmi ona tak: „My burmistrz, a rada miasta Kluczborka, Jan Świnka, Martwin Czugk, Andrys Szczypiorek wizwany jawnie timło zapisem, szieśmy zwolian a wiadościan….“. Języka polskiego używano także do spisywania dokumentów, a jednam z nich jest zachowany statut cechu rzemieślników tzw. urbarion. Na podstawie ksiąg metrykalnych z przełomu XVI i XVII wieku stwierdzono, że gmina kluczborska była po większej części polska. Można stwierdzić bez przesady iść narodowość polską reprezentowały w Kluczborku ¾  ogółu jego mieszkańców. Postępowy pisarz niemiecki Schummel w 1792 roku stwierdza dosłownie „Drodzy niemieccy rodacy przyznajcie się uczciwie, że pogardzanie naszymi polskimi braćmi ….“. Właśnie język polski jest bez wątpienia na Śląsku starszy, a język niemiecki po nim dopiero wśliznął się na śląsk. To też nie zaczynajmy z Polakami śląskimi żadnego procesu przed sądem historii, przegramy go we wszystkich instancjach“. A wreszczie rewelacyjne niemals oświadczenie światowej klasy niemieckiego biologa Virhowa, który stwierdza w 1848 roku: „Cały Górny Śląsk jest polski, gdy tylko przekroczysz Stobrawę, wtedy bez znajomości języka nie zdołasz się porozumieć się z ludnością miejską i biedniejszą częścią mieszkańców miast. Niewiele teź powoże tłumacz. Jest to powszechne zjawisko na prawym brzegu Odry. Natomiast na lewym brzegu domieszało się sporo elementu niemieckiego. Zorganizowaną germanizację na pruski sposób rozpoczął dopiero król pruski Fryderyk II od 1763 roku, kiedy to powiaty, oleski i kluczborski przeszły definitywnie pod jego władzę. W 1768 roku tenże Fryderyk zarządził przesiedlania na Górny Śląsk nowych 200 tysięcy Niemców.

Wyniki konsekwentnej germanizacji odzwierciedlają się w danych statystycznych.

% ogółu ludności

73,3
73,0
68,3
58,8
53,0
Ludność polska
w powiecie kluczborskim
19488
27863
30376
29426
27488
Rok

1828
1861
1890
1900
1910

W następnych latach procent ten jeszcze bardziej maleje. Ludność wszystkie swe wysiłki skierowała na zachowanie języka polskiego, rodzinnych zwyczajów i obyczajów, trydycji jako największych skarbów kultury duchowej.

Sytuacja gospodarcza na ziemi kluczborskiej do 1939 roku.

Podstawowym działem produkcji dla ludności powiatu kluczborskiego przed 1939 rokiem było rolnictwo. Oddalanie się rynku zbytu tzn. części zachodniej Niemiec powodowało ogromne trudności w rolnictwie. To też powodowało ucieczkę ludności ze wsi do miasta, a ponieważ nie było dobrze rozwiniętego przemysłu na tym terenie, ludność zajęła się rzemiosłem i handlem. Ilość zakładów przemysłowych i rzemieślniczych według danych niemieckiego spisu powszechnego z dnia 17 maja 1939 roku wynosiła 1052. Zakłady te zatrudniały około 5200 osób, czyli na jeden zakład przypadało średnio 4,8 zatrudnionych.

Istniały takie zakłady jak:

Cegielnie
Garbarnia
Zakład włókien łykowych
Tartaki
Młyny
Przemysł drzewny
Przemysł budowlany


 
81
1

13
24
3 fabryki mebli i 68 warsztatów
29
zatrudnionych
zatrudnionych
zatrudnionych
zatrudnionych
zatrudnionych
zatrudnionych
zatrudnionych
207
9
411
268
268
417
1102
osób
osób
osób
osób
osób
osób
osób
Pozostałe zakłady to drobny przemysł sporzywczy, warsztaty usługowe i rzemieślnicze.

Ludność powiatu wg. spisu w 1939 roku wynosiła 60301 osób, z tego w Kluczborku 11700. W Byczynie i Wołczynie razem 6500 osób. Razem liczba mieszkańców miasta wynosiła 18200 osób, co stanowiło 36,3 % ludności powiatu, reszta to ludność zamieszkała na wsi zajmijąca się rolnictwem i rzemiosłem. Obszar powiatu wynosił 55507 ha z czego przypadało na:
Urzytki rolne
Lasy
Pastwiska
Odłogi i nieużytki
42,773
8,692
3,326
328,000
ha
ha
ha
ha
Prawie w każdej wsi istniał Folwark
Przeciętna zbiorów:
4 podstawowych zbóż
Buraków cukrowych
Ziemniaków
207
294
155
q
q
q
Ilość zwierząt gospodarskich wynosiła:
Bydła
Trzody chlewnej
Koni
25543 w tym 12069 krów
53659
6400
Sztuk
Sztuk
Sztuk
Sytuacja w szkolnictwie przedstawiała się następująco:
Szkół podstawowych
Szkół średnich i zawodowych
Nauczycieli w szkołach podstawowych
60
5
158
Zniszczenia i skutki wojenne w powiecie kluczborskich:

Radziecka ofensywa styczniowa w 1945 roku przyniosła wolność dls Ziemi Kluczborskiej w dniu                   19 stycznia 1945 roku. Wołczyn 21 stycznia. Były to pierwsze miasta wyzwolone na opolszczyźnie. Kluczbork, Byczyna i Wołczyn były poważnie zniszczone. Mniej ucierpiała wieś kluczborska. W Kluczborku zniszczone zostały 143 budynki na 854 co wynosiło około 16 %.. W Byczynie na 263 budynki mieszkalne zostało zniszczonych 107, co stanowi 75 %.. W Wołczynie zniszczenie sieci gazowej, wodociągowej i elektrycznej sięgało 70 %. W miastach tych zniszczeniu uległy przedewszystkim zabudowania w śrudmieściach, oraz na głównych przelotowych ulicach. Wieś ucierpiała na ogół mało. Zniszczonych zostało jedynie około 400 zagród wiejskich. W powiecie było zniszczonych 17 szkół, zniszczenia sięgały od 10 do 40 %. Władze polskie zostały powiat i miasta wyludnione. Przed zbliżającą się ofensywą radziecką w styczniu 1945 roku ewakuowano część ludności z powiatu, reszta zaś samodzielnie opuściła swe siedziby w obawie przed działaniami wojennymi. W całym powiecie pozostało około 3 tysiące osób. Wyludnione zostały także miasta. W Wołczynie pozostało jedynie w domu starców 22 osoby i 6 zakonnic. W Kluczborku pozostało 17 osób, starców i chorych. W połowie kwietnia 1945 roku w Kluczborku mieszkało 622 osoby, z tego 278 osób ludności napływowej. Byli to ludzie skierowani do administracji, oraz pierwsi osadnicy z powiatu wieluńskiego. W maju nypłynęła pierwsza fala repatriantów i osadników. Napływająca do powiatu ludność, to osadnicy z Zagłębia Dąbrowskiego, Częstochowy, Kielecczyzny, oraz repatrianci z dawnych województw, tarnopolskiego, stanisłowawskiego i wołyńskiego. Największe nasilenia repatriacji i osadnictwa przypada od maja do sierpnia 1945 roku. W tym czasie została osiedlona podstawowa masa ludności w powiecie, a do 31 XII 1945 roku dokonano tylko uzupełnienia listy ludności. Jednocześnie z masowym napływem ludności trwała akcja weryfikacji miejscowej ludności. O tym że ludność śląska opolskiego zachowała swoją polskość w okresie germanizacji tych powiatów świadczy weryfikacja ludności przeprowadzona w latach 1945 do 1947. Komisja weryfikacyjna w powiecie kluczborskim rozpoczęła swą działalność 11 VI 1945 roku. Do końca 1945 roku wpłynęło 4666 wniosków z czego uznano jako polaków 4263 osoby. Z części ludności, której odmuwiono przyznania świadectwa polskości wyjechało w 1945 roku dobrowolnie do Niemiec 737 osób, a wysiedlonych zostało 303 osoby. Repatriacja Niemców rozpoczęła się dopiero w 1946 roku. Spośród ludności w powiecie, w 1945 roku repatrianci stanowili 18925 osób, osadnicy 6698 osób. Tak więc powiat pod koniec 1946 roku został obsadzony ludnością polską. Warunkiem dalszego napływu tej ludności była repatriacja pozostałej liczby Niemców, odbudowa zniszczonych domów mieszkalnych i zagród wiejskich. Pierwszy okres osadnictwa w powiecie został zakończony w lipcu, sierpniu 1945 roku. Zapasy żywności pozostałych po Niemcach były niewielkie. Trudności w zaopatrzeniu były olbrzymie. Zaopatrzenie odbywało się jedynie za pośrednictwem stołówek. Zorganizowanio 12 takich stołówek. Na utrzymanie tych stołówek w miastach, w maju było około 2 tysiące osób. Przydziały produktów były mimimalne. Odczuwało się brak chleba,  tłuszczów, nabiału, cukru itp. Onok trudności w zaopatrzeniu w żywność były bardzo złe warunki sanitarne. Rozwijało się szereg chorób. Brak było lekarzy. Do 1 maja rozpoczął pracę zaledwie 1 lekarz. Nieczynne były szpitale. Uruchomiono jedynie ośrodek zdrowia. Na miesiąc czerwiec wydane została poraz pierwszy kartki żywnościowe dla ludności pracującej i ich rodzin. Rosły ceny na wolnym handlu, który się szybko rozwijał. Mimo tych trudnych warunków życie gospodarcze w powiecie rozwijało się. Ludność przybyła do powiatu kształtowała nowe oblicze ziemi kluczborskiej pokonując wszystkie w tym czasie trudności i przeszkody. Pierwsze szkoły uruchomiono w kwietniu 1945 roku. Ogółem w 1945 roku uruchomiono 55 szkół, przy jeden 149 osobowej obsadzie nauczycieli.

Młody mieszkaniec powiatu stykał się w 1945- 1946 roku z różnego rodzaju bandami rabunkowymi, terorystycznymi i politycznymi. Po lasach krążyli byli żołnierze niemieccy i członkowie band hitlerowskich. Na repatriantów i osadników napadały bandy podające się za wojska  A. K. i inne. W okolicach Szymonkowa i Komorzna grasowały bandy "Rudego" i "Otta", które napadały na posterunki M. O. w Wołczynie, Byczynie i Szymonkowie. Bandy te zlikwidowano w 1946 roku. Oprócz nich grasowały bandy "Borówki", "Oborskiego", Sobatów" i "Sołtysiaka". Bandy te miały powiązania z ludzmi na stanowiskach, co utrudnia ło walkę z nimi. Działalność niektórych tych band sięgała do 1948 roku.

Obecnie pracuje 17 zakładów przemysłu kluczowego i terenowego w którym jest zatrudniony 4537 osoby, 6 spółdzielni pracy zatrudnia 376 osób, na węźle kolejowym zatrudnionych 1304 osoby, 2 spół- dzielnie usługowe zatrudniają 169 osób, handle zatrudniają około 1000 osób, w administracji i intystu- cjach zatrudnionych jest około 1000 osób.

Produkcja powiatu w przemyśle kształtuje się średnio rocznie około 600 mln. złotych, z czego na export przypada 50 mln. złotych. Powstały nowe zakłady produkcyjne, dwie betoniarnie i Fabryka Maszyn i Urządzeń. Rozbudowane zostały zakłady istniejące. Nastąpił poważny rozwój rolnictwa. Kółka rolnicze i spółdzielnie produkcyjne dysponują nowoczesnym sprzętem rolniczym. Poważnie zostały zaawanso- wane prace w budownictwie mieszkaniowym. Wielkie są osiągnięcia w dziedzinie oświaty. W 60 szko łach podstawowych i 10 średnich i zawodowych uczy się około 12700 uczniów. Dziennie na oświatę wydaje się około 60 tysięcy złotych. Na budowę  nowych szkół, internatów i warsztatów szkolnych wydano 56 mln. złotych. Około 500 nauczycieli pracuje w szkołach wszystkich typów w naszym powiecie. Rozwija się pomyślnie opieka lekarska. W trzech szpitalach jest 380 łóżek, 57 lekarzy i dentystów czuwa nad zdrowiem obywateli naszego powiatu. Oprócz istniejących punktów, są wiejskie ośrodki zdrowia. Każdego dnia wydaje się na służbę zdrowia 76 tys. złotych z budżetu państwa. 

Poważnie rozwinęła się sieć handlowa. Jest 259 sklepów różnych branż. Obroty handlowe kształtują się w granicach 470- 480 mln. złotych rocznie. Rozwinęła się komunikacja autobusowa. Wzrosła stopa życio- wa powiatu miast i wsi powiatu kluczborskiego.

Łowkowice, stara wieś śląska.

Łowkowice, jest to stara wieś śląska, która została założona w XIII wieku. Do dzisiejszych czasów zachowa ła się wsią typowo rolniczą. Zachowały się tutaj stare zabytkowe budowle. Kościół parafialny z 1517 roku, przebudowany w 1827 roku.

Znajdują się też tutaj stare drewniane chałupki pokryte słomą (Gandera, Mroźla Bernrad, Lorek Brygita). Budynek w którym miesci się obecnie przedszkole był wybudowany w 1818 roku.
Wieś Łowkowice jest podzielona na trzy części:
1. Środkowa
2. Ogrodniki (Ogrosie).
3. Osiedle.

Do Łowkowic należą dwie kolonie: Dąbrowa i Łowkowiczki (Granice). Naukę czytania i pisania rozpoczęto w 1765 roku. Pierwszym nauczycielem był Michał Niemczyk, który równierz uczył ks. dr. Jana Dzierżona, pocho- dził z Czarnowąsów koło Opola. Był on organistą i bardzo dobrym fachowcem  stolarskim. Wyrzeźbił on ołtarz Matki Boskiej, który znajduje się w tutejszym kościele, po lewej stronie. W szkole uczył nauki czytania i pisania w języku polskim. Żył 106 lat. W Łowkowicach są dwa budynki szkolne. Jeden nr. 2 wybudowany w 1892 roku, a drugi nr. 1 w 1908 roku.
Tutaj też 16 stycznia 1811 roku urodził się ks. dr. Jan Dzierżon, pszczelarz światowej sławy. Polak i patriota. Umarł 06 października 1906 roku. Ciało jego spoczywa w mogile na tutejszym cmentarzu.
Na budynku w którym się urodził Jan Dzierżon wmurowano tablicę pamiątkową następującej treści:

"W domu tym ze staropolskiego pnia rodziny śląskiej urodził się 16 stycznia 1811 roku ks. dr. Jan Dzierżon, Wielki Syn Ziemi Polskiej, sławmy mąż nauki, któremu w uroczystościach obchodzonych ku jego czci tablicę tę funduje Naród Polski. Łowkowice 26 X 1956 rok".

Tablicę pamiątkową również wmurowano w Maciejowie na dom gdzie ostatnie chwile swego życia spędzał wielki uczony. Oto treść:

"Światowej światy uczonemu pszczelarzowi, rewolucjoniście myśli, Wielkiemu Synowi Narodu Polskiego księdzu doktorowi Janowi Dzierżonowi dla uczczenia Jego pamięci i w chołdzie dla trudu Jego życia. Na domu tym w którym przez 22 lata żył i w którym 26 października 1906 roku umarł. Tablicę tę umieszcza Społeczeństwo Opolszczyzny. Maciejów 26 października 1956 roku.
Treść tablicy znajdującek się na murach tutejszego kościoła:

Wielkiemu Synowi Polskiego Ludu na Śląsku, sławnemu badaczowi życia pszczół, proboszczowi Karłowic, ks. dr. Janowi Dzierżonowi urodzonemi 16 stycznia 1811 roku w Łowkowicach, który w długim okresie swego żcia błąkał się poza owczarnią Chrystusa, aż wreście za szczególną łaską Boga, półtora roku przed śmiercią na łono kościoła powrócił i świętymi zaopatrzony sakramentami 26 października 1906 roku duszę oddał panu, 
a ciało mogile tutejszego cmentarza. Tablicę tę dla uczczenia Jego pamięci w 50 rocznicę zgonu funduje katolicki lud śląska".
Treść tablicy, którą wmurowano na budynku szkolnym:
 
"Szkole tej nadano imię Jana Dzierżona w 1000 lecie Państwa Polskiego i 60 rocznicę zgonu najwybitniej- szego syna Łowkowic".

 
Treść tablicy nagroblowej:
"Tu spoczywa wielki uczony, twórca nowoczesnego pszczelarstwa, żarliwy patriota i obrońca Polskiego Ludu na Śląsku, ks. dr. Jan Dzierżon".

Treść pieczątki szkolnej:

Łowkowice to wieś typowo rolnicza. Rolnicy tutejszej wsi dbają o to żeby gleba była najlepiej uprawiana, a plony z hektara były wysokie. Średnia wydajność czterech podstawowych zbóż wynosi około 26 kwintali z hektara, ziemniaki 200 kwintali, a buraki cukrowe 350 do 400 kwintali. Wieś specjalizuje się w uprawie wczesnych ziemniaków, które są dla rolników najbardziej popłatne. Rozkwit gospodarczy nastąpił w Łowkowicach od roku 1956. Wybudowano tu nową remizę strażacką, którą oddano do użytku w 1958 roku.

W tym też roku założono w tutejszej szkole wodociąg. 28 września 1958 roku została uruchomiona linia autobusów osobowych z Wielunia do Kluczborka i z powrotem. Był to pierwszy w historii Łowkowic autobus, który woził ludzi. W 1958 roku ukazały się pierwsze telefony. Pierwszymi nabywcami telewizorów byli: świetlica w Łowkowicach i Józef Becker. W chwili obecnej w Łowkowicach jest 68 telewizorów, 17 aparatów telefonicz- nych, 148 radio- odbiorników, 25 głośników radiowych zasilanych z radiowęzła. W ostatnich latach nastąpił rozwój mechanizacji wsi. Istnieje tu kółko rolnicze, które dysponuje trzema traktorami i wszystkimi maszynami do obróbki gleby.
Oprócz tego we wsi znajduje się 29 traktorów w prywatnym posiadaniu iejscowych gospodarzy. Rozwinęło się rzemiosło usługowe. Są trzy zakłady ślusarskie, dwa kołodzieje, jeden stolarski, jeden kowalski, dwa malarskie, jeden krawiecki męski dwa krawieckie damskie. Nastąpił poważny wzrost środków komunikacyjnych. Jest 10 samochodów osobowych, 43 motocykle i 66 motorowerów. Po roku 1956 rozwinęło się budowni- ctwo wiejskie. Zaczęli budować ci, którzy nie posiadali wła-
snych domów mieszkalnych, a mieszkali jako komornicy. Zaczęto rozbudowywać gospodarstwa, budować nowe płoty, wodociągi i lokale, centralne ogrzewania, obory, stodoły, szopy, silosy, gnojowniki i inne urządze
nia. Wybudowano tu 18 nowych domów, rozbudowano 34 gospodarstwa, u 11 gospodarzy jest centralne ogrzewanie, a u 34 gospodarzy jest instalacja wodociągowa. Postawiono 15 nowych płotów o cementowym fundamencie. W roku 1946 założona tu była Gminna Spółdzielnia "Samopomoc Chłopska", której działalność
obejmowała wsie: Nasale, Pszczonki, Gosław, Maciejów, Dobiercice, Sarnów i Łowkowice. W Łowkowicach były 4 sklepy i jedna gospoda. W roku 1960 G. S. w Łowkowicach przyłączono do G. S. Ligota Zamecka w Kluczborku a to z powodu tego, że ta mała placówka była nierentowna. W obecnej chwili w Łowkowicach mieści się punkt sprzedarzy towarów masowych, (węgla, pasz, nawozów), punkt skupu zboża, żywca, złomu, drobiu i ziemniaków.
Są trzy sklepy: żelazny i dwa sporzywcze, punkt sprzedarzy mięsa i bar wiejski. Jest też piekarnia.
W punkcie sprzedarzy towarów masowych w latach 1966- 1967 wybetonowano podwórko i założono nową wagę wozową.

Dnia 16 stycznia 1945 roku pierwszy raz po 700 latach ujrzeli ludzie polską chorągiew na szkole. O godzinie ósmej zebrały się dzieci z rodzicami aby udać się na nabożeństwo, którym ma zacząć się nauka w polskiej szkole. Nabożeństwo odprawił ks. Schampera Willhelm. Po nabożeństwie dziatwa z rodzicami udała się do szkoły. W szkole powitali ich Bolesław Turszyński, kierownik szkoły, oraz nauczyciele Jan Szymacha i Maria Nirkowa. Rodzice zainteresowali się szkołą i nauczycielami. Postarali się o wyżywienie i o sprzęt dla ich mieszkań. W dniu 21 kwietnia 1945 roku zostało zwołane zebranie Komitetu Rodzicielskiego i rodziców. Przewo dniczącą została wybrana Wicher Dorota.

04 maja 1945 roku.

Nauczyciel Jan Szymacha został przeniesiony na własną prośbę do Nasal.

18 lipiec 1945 roku.

Zakończono pierwszy rok szkolny w polskiej szkole przy 133 uczniach.

03 wrzesień 1945 roku.
 z
Rozpoczęto nowy rok szkolny z 213 uczniami. Skład grona nauczycielskiego:

Turczyński Bolesław, Mirkowa Maria, Molus Kazimierz. 

12 wrzesień 1945 roku.

Obywatelka Mirkowa Maria przeniesiona została do Smard, a do tutejszej szkoły przydzielono ob. Stec Marię i Stec Zygmunta.

20 listopad 1945 roku.

Przydzielono nauczycielkę Felicję Urbanową.

01 styczeń 1946 roku.

Do szkoły przydzielono piąty etat. Nauczycielem został mianowany, ob. Staniek Józef, który równocześnie pełnił obowiązki organisty.

12 wrzesień 1945 roku.

Zostało uruchomione przedszkole z liczbą 31 dzieci, które prowadziła Maria Lorek.



 

01 wrzesień 1946 roku.

Do szkoły przydzielono dwa etaty, ob. Kowarzyk Petronelę i Sawicką Franciszkę. W miesiącu wrzesień 1946 roku liczba dzieci w szkole zmniejszyła się z 242 do 167 z powodu wyjazdu repatriantów. Szkoła jest zbio rcza, uczęszczają dzieci z Łowkowic, Maciejowa i Dobiercic do klas V- VII.

 

Warunki pracy były bardzo trudne, brak było pomocy naukowych i podręczników, młodzież była trudna, do prowadzenia, przerośnięta wiekiem, klasy były przepełnione. Młodzież pochodzenia miejscowego nie rozumiała po polsku, rozmawiali po niemiecku. Dzieci repatriantów rozmawiały po ukraińsku. W 1947 roku zorganizowano kurs repolonizacyjny dla dorosłych na którym uczęszczało 112 osób. Na kursie tym uczyli nauczyciele tutejszej szkoły. W 1948 roku zorganizowano kurs dla analfabetów na który uczęszczało 37 osób.

W 1951 roku, od 1 września stanowisko kierownika szkoły objął ob. Franciszek Łakomski. Liczba dzieci w szkole wtedy wynosiła 216 uczniów, uczyło 4 nauczycieli.

1. Łakomski Franciszek
2. Golinski Jan
3. Kowarzyk Petronela
4. Jochumczyk Krystyna

W tym też roku był przeprowadzony kurs z zakresu klasy VI na posterunku Milicji Obywatelskiej w Łowkowicach, zorganizowany przez nauczycieli tutejszej szkoły. Swoją działalność rozwinął Komitet Rodzicielski, przwodniczącym był Pempek Mikołaj, Gnacy Franciszek, Lorek Wiktor. Komitet organizował różne zabawy i imprezy dochodowe, a zarobione pieniądze przeznaczono na wycieczki dla dzieci i na zakup pomocy naukowych.

W miesiącu październik 1954 roku zorganizowano wycieczkę  na Ogólnokrajową Wystawę Postępu Technicz nego we Wrocławiu.

22 październik 1954 roku.

Wydział Oświaty w Kluczborku zorganizował dla pracowników nauki wycieczkę do Zakopanego. Krakowa i Wieliczki. Z naszej szkoły uczestniczyli: Czaja Teresa i Śmigiel Lesław.

W 1955 roku w Opolu była impreza Choinki Noworocznej. Z naszej szkoły brało udział 9 osób:
Bałabuch Eugenia
Jantos Eryka
Seń Sofia
Smigiel Alina
Czaja Maria
Plewnia Ryszard
Cyrus Lucja
Kropielnicka Stefania
Zięba Stanisława
09 stycznia 1955 roku.
 
Odbyła się impreza noworoczna w naszej szkole. Młodzież otrzymała podarki od "Dziadka Mroza".
"Dziadkiem Mrozem" był obywatel Kałuża Alozy.

27 stycznia 1955 roku.

Uczniowie naszej szkoły brali udział w igrzyskach zimowych w Byczynie.

20 Marca 1955 roku.

Były organizowane eliminacje szachowe w Kluczborku. Z naszej szkoły brał udział Czechanowski Marian, uczeń klasy VI.

12 kwietnia 1955 roku.

Zorganizowano wycieczkę do P. O. M. Kolonia Długa w celu zapoznania się z nowoczesnymi maszynami rolniczymi.

16 kwietnia 1955 roku.

Uczniowie naszej szkoły pod opieką nauczycielki Heleny Ryż zwiedzili Powiatową Wystawę Konkursu Czytelniczego w Kluczborku. W szkole działało kółko młodych przyrodników, szczepili oni drzewa owocowe, pielęgnowali kwiaty, pracowali w ogródku szkolnym. W maju 1956 roku młodzież naszej szkoły brała udział w Kolarskich Rajdach Pokoju.

Rok szkolny 1955- 56 rozpoczęliśmy pod hasłem "Książka naszym przyjacielem". W miesiącu wrzesień 1955 roku w Kluczborku była zorganizowana Powiatowa Wystawa Rolnicza, na której pokazano dorobek powiatu kluczborskiego w rolnictwie. W dniu 10 września 1955 roku młodzież tutejszej szkoły brała udział w zwiedzaniu w. w. wystawy. Drużyna harcerska w Łowkowicach rozpoczęła swoją pracę w tym roku szkolnym pod hasłem "Harcerz pilnym uczniem i dobrym kolegą".

29 września 1955 roku odbyły się wybory do "Rady Drużyny". 28 i 29 października 1955 roku była zorganizowa na wspólna wycieczka do Wrocławia ze szkołami w Kujakowicach Dolnych i Górnych.

16 lutego 1956 roku odbyły się Harcerskie Igrzyska Zimowe w Byczynie. Szkoła nasza zajęła II miejsce w konku rencji łyżwiarskiej.

01 maja 1956 roku obchodzono bardzo uroczyście w naszej miejscowości. Akademię zorganizowano w Domu Ludowym. W części artystycznej wystąpiły zespoły:
1. Naszej szkoły.
2. Kluczborskich Zakładów Betonowych.
3. Państwowego Technikum Weterynaryjnego w Kluczborku.

25 czerwca 1956 roku odbyło się uroczyste zakończenie roku szkolnego.
Szkołę ukończyło 7 osób:
Czaja Teresa
Jantos Erika
Jusko Alfred
Kowalczyk Eugeniusz
Langos Jerzy
Wajrauch Józef
Wojciechowski Janusz

Dla uczczenia 50 rocznicy śmierci ks. dr. Jana Dzierżona, młodzież naszej szkoły w miesiącu październik 1956 roku sadziła lipy po obu stronach drogi z Łowkowic do Maciejowa. Drogę tę nazwano "Aleją ks. dr. Jana Dzierżona".

26 października 1956 roku odbyły się uroczystości kościelne ku czci 50 rocznicy śmierci ks. dr. Jana Dzierżona. Po uroczystościach w kościele odbył się koncert w Domu Ludowym w Łowkowicach w wykonaniu solistów z Warszawy, na którym brała udział młodzież naszej szkoły.

28 października 1956 roku odbyła się uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej na domu w którym urodził się ks. dr. Jan Dzierżon. Uczennice naszej szkoły: Lorek Lidia i Padyma Wanda złożyli wiązanki kwiatów.

25 maja 1959 roku w naszej szkole odbyła się konferencja rejonowa nauczycieli w której brało udział 42 osoby. Od 30 maja 1959 roku młodzież i nauczyciele korzystali z audycji telewizyjnych w świetlicy gromadzkiej.

W roku szkolnym 1958- 59 szkołę naszą ukończyli następujący uczniowie:

Langos Maria
Pielok Józef
Padyma Wanda
Kacy Łucja
Paliwoda Katarzyna
Zgodzaj Józef
01 września 1959 roku została oddana do użytku nowa szkoła podstawowa w Dobiercicach. 21 listopada 1959 roku w naszej szkole z okazji dnia nauczyciela zorganizowany był poranek przez młodzież i Komitet Rodzicielski. Nauczycielom wręczono upominki i wiązanki kwiatów.
21 listopada 1959 roku młodzież szkolna zasadziła drzewami owocowymi drogę z Łowkowic do Krzywizny.
28 grudnia 1959 roku zespół dramatyczny przy szkole podstawowej w Łowkowicach zorganizował przedsta wienie p. t. "Grajek i królewna". Przedstawienie odegrano w Łowkowicach, Dobiercicach, Nasalach, Maciejowie i Kujakowicach. Dochód przeznaczono na cele tutejszej szkoły i S. F. B. Sz.
01 stycznia 1960 roku została przyłączona do Gromadzkiej Rady Narodowej, wieś Krzywizna. Obecnie w skład G . R. N. w Łowkowicach wchodzą następujące wsie: Łowkowice, Dobiercice, Krzywizna, Maciejów, Pszczonki, Gosław.

17 stycznia 1960 roku był zorganizowany poranek z okazji wyzwolenia Ziemi Kluczborskiej. W części artysty- cznej wystąpiła młodzież tutejszej szkoły. Od 12 marca do 02 kwietnia 1960 roku dwie uczennice Państwo- wego Liceum Pedagogicznego w Kluczborku, Parwrzeska Alfreda i Czarna Stefania odbyły w naszej szkole praktykę pedagogiczną.

W dniu 07 maja 1960 roku w Łowkowicach odbyła się inauguracja obchodów Dni Oświaty, Książki i Prasy. Na inaugurację przyjechał zespół estradowy kolejarzy z Kluczborka. Referat o znaczeniu oświaty i książki w okre sie obchodów Tysiąclecia Państwa Polskiego wygłosił kierownik szkoły, Franciszek Łakomski. 
Zorganizowano stoisko z książkami, oraz kolportaż książek. W dniu 08 maja zorganizowano zbiórkę publiczną na S. F. B. Sz. W Łowkowicach brali udział w zbiórce członkowie Z. M. W. i sportowcy. Młodzież naszej szkoły za- deklarowała 1000 groszy na 1000 szkół od ucznia.

12 czerwca 1960 roku w związku z obchodami Tysiąclecia Państwa Polskiego urządzono wycieczki do różnych miejscowości. Do Kluczborka, w celu zwiedzania Muzeum ks. dr. Jana Dzierżona, do Wrocławia w celu zwie- dzania miasta i oglądania zybytków historycznych potwierdzających polskość ziem zachodnich. Do Opola na "Dzień Opola". Do Poznania na Międzynarodowe Targi Poznańskie.

23 czerwca 1960 roku odbyło się zakończenie roku szkolnego 1959- 60.
Szkołę ukończyło 8 uczniów.

 
Bocionek Jerzy
Skorzec Gerhard
Łuczków Tadeusz
Godarski Stanisław
Kacy Jerzy
Olszok Ryszard
Stiller Maria
Luksa Maria
Uroczystość odbyła się w Domu Ludowym w Łowkowicach. Dla przodowników nauki rozdano nagrody książ kowe, do nich należą:
Kacy Maria
Czaja Marta
Kulesa Joachim
klasa V
klasa VI
klasa V
Becker Maria
Kalus Renata
Olszok Agnieszka
klasa V
klasa II
klasa III
Młodzież wykonała część artystyczną pod kierownictwem nauczycielki Zofii Łakomskiej.

Od 01 lipca 1960 roku Gminną Spółdzielnię "Samopomoc Chłopska" w Łowkowicach przyłączono do Gminnej Spółdzielni w Ligocie Zameckiej z powodu małej rentowności.

17 sierpnia 1960 roku we wsi Łowkowice i Krzywiźnie zainstalowano oświetlenie uliczne. Prace te wykonał        P. O. M. Kolonia Długa.

02 października 1960 roku teren przy budynku szkolnym nr. 2 został ogrodzony. Wybudowano nowy płot z siatki. Koszt wynosił 36 tysięcy złotych.

20 listopada 1960 roku Komitet Rodzicielski i Opiekuńczy zakupili do szkoły nowy telewizor "Jantar" z okazji
Dnia Nauczyciela.

25 czerwca 1961 roku odbyło się uroczyste zakończenie roku szkolnego 1960- 61.
Szkołę ukończyło 12 uczniów:
Czaja Maria
Ciosek Marta
Dybek Gerhard
Gnacy Urszula
Kacy Gertruda
Okienko Władysław
Wójcik Łucja
Wiencierz Monika
Skorzec Agnieszka
Wieczorek Anna
Stiller Józef
Wieczorek Wiktor

04 lipca 1961 roku młodzież naszej szkoły brała udział w następujących wycieczkach:

1. Zakopane, Kraków, Oświęcim.                                                                                                                                                         2.  Warszawa.                                                                                                                                                                                           3. Opole.                                                                                                                                                                                                     4. Pięciu uczniów wyjechało na T. P. D.

27 sierpnia 1961 roku otwarto nową szkołę w Byczynie. Jest szkoła Pomnik Tysiąclecia Państwa Polskiego      im. Jana Zamojskiego.

17 września 1961 roku otwarto szkołę Pomnik Tysiąclecia Państwa Polskiego im. Marii Konopnickiej w Biadaczu.

18 listopada 1961 roku na uroczystej akademii z okazji Dnia Nauczyciele w Kluczborku nasza szkoła otrzymała dyplom uznania za wywiązanie się młodzieży S. F. B. Sz. w 200%.

14 stycznia 1962 roku była zorganizowana choinka noworoczna dla dzieci tutejszej szkoły. Młodzież pod kieru nkiem nauczycieli przygotowała część artystyczną. Po tej części odbył się bal noworoczny dla dzieci. "Panią  Zimą" była nauczycielka naszej szkoły Zofia Słyrczewska.

25 lutego 1962 roku szkoła nasza wzbogaciła się o akordeon, który był zakupiony przez Komitet Rodzicielski i Komitet Opiekuńczy P. O. M. Kolonia Długa.

24 marca 1962 roku szkołę podstawową dla pracujących ukończyło 19 uczniów:
Gnacy Gertruda
Gnacy Alojzy
Kulesa Werner
Hylka Paweł
Wicher Józef
Dybek Józef
Langos Paweł
Puzio Stanisław
Jurczyk Mieczysław
Lorek Alfons
Skrzypczyk Józef
Zając Jerzy
Wieczorek Bernard
Rudaniecki Michał
Gnacy Ryszard
Stroński Bronisław
Patry Antoni
Bawaj Teodor
23 czerwca 1962 roku odbyło się zakończenie roku szkolnego 1961- 62.
Szkołę ukończyło 13 absolwentów:
Radaczyńki Jan
Lorek Józef
Maruska Urszula
Biskup Krystyna
Pempek Maria
Skorzec Maria
Gnacy Monika
Kacy Maria
Dzierżon Anna
Wicher Leon
Radaczyński Zdzisław
Wicher Wiktor
Braniek Józef
03 września 1962 roku rozpoczął się nowy rok szkolny 1962- 63.

12 listopada 1962 roku.

Wielki zaszczyt spotkał naszą szkołę, która zejęła pierwsze miejsce w powiecie w zbiórce na Społeczny Fundusz Budowy Szkół. Kuratorium Okrędu Szkolnego Opolskiego w Opolu przydzieliło nagrody rzeczowe na sumę 14020 zł.
Magnetofon
Adapter
Rzutnik
Trzy komplety płyt
Materac gimnastyczny
Aparat fotograficzny
Piłki skórzane
Stoper
Po odebranie nagrody jeździli:

Kaleta Krystyna
Pielok Bernard
Kulesa Joachim
10 marca 1963 roku zorganizowano kółko rolnicze, które liczyło 26 członków.
Prezesem był wybrany Jantos Jerzy.
24 czerwca 1963 roku odbyło się uroczyste zakończenie roku szkolnego 1962- 63.
Szkołę ukończyło 16 osób:
 
Braniek Paweł
Dalibor Helena
Gułaj Stanisław 
Gnacy Krystyna
Grzegorczyk Piotr
Jantos Anna
Kaleta Krystyna
Kropielnicki Józef
Kulesa Piotr
Mroźla Urszula
Pielok Bernard
Plewnia Maria
Radaczyński Marian
Uhl Henryk
Widera Józef
Zając Teresa
09 maja 1964 roku naszą szkołę odwiedziła pionierka NRD. Spotkanie odbyło się uroczyście. Na apelu szkolnym dokonano wymiany chust harcerskich, oraz wymiana znaczków. Chustę pionierską otrzymał najlepszy uczeń naszej szkoły Joachim Kulesa. Harcerzom z NRD zawiązała hustę Maria Bekin kl. V.

20 czerwca 1964 roku odbyło się zakończenie roku szkolnego 1963- 64.
Szkołę ukończyło 13 uczniów:
Czaja Józef
Becker Wiktor
Kacy Wiktor
Plewnia Franciszek
Wicher Paweł
Kulesa Piotr
Kulesa Eleonora
 
Olszok Agnieszka c. Leopolda
Olszok Agnieszka c. Ryszarda
Langos Maria
Mroźla Łucja
Stiller Monika
Wiencierz Maria
Obchody 20- lecia wyzwolenia Opolszczyzny.

17 stycznia 1965 w Klubie Prasy i Książki "Ruch" odbyła się uroczysta akademia. Referat o osiągnięciach ziemi kluczborskiej wygłosił kierownik ob. Łakomski Franciszek. Młodzież szkolna wystąpiła w części arty stycznej. W Kluczborku 19 stycznia 1965 roku odbył się uroczysty apel poległych. Pod Pomnikiem Wdzięczności zostały złożone wieńce i kwiaty. Na budynku pod którym zginął bohater ZSRR zasłaniając swoim ciałem wylot ukrytego niemieckiego karabinu maszynowego Mikołaj Rigaczin, odsłonięto tablicę pamiątkową Jego pamięci. W uroczystościach udział wzięli:

Siostra Rigaczina z ZSRR, konsul ZSRR w Krakowie, sekretarz KW PZPR tow. Paweł Wojos, przewodniczący PWRN Józef Buziński, przedstawiciele L. W. P. gen Fremin i przedstawiciele Armii Czerwonej.

04 maja 1965 roku uczniowie naszej szkoły nauczyli się sztuki teatralnej p. t. "Za górami za lasami" pod kierunkiem Zoffi Łakomskiej. Sztuka została wystawiona na scenie w Łowkowicach i Paruszowicach. W przedstawieniu brało udział 34 osoby.

14 maja 1965 roku.

W Kluczborku na placu niepodległości, 08 maja 1965 roku odsłonięto pomnik Adama Mickiewicza.

26 czerwca 1965 roku odbyło się zakończenie roku szkolnego 1964- 65.                                                           Szkołę ukończli:

 

 

Becker Gisela
Kalus Renata
Wicher Cecylia
Jendrosek Elżbieta
Jantos Brygida
Kacy Monika
Poloczek Alfred
 
Dzierżon Paweł
Lorek Wiktor
Wiencierz Paweł
Pempek Jan
Wieczorek Peter
Plewnia Józef
Sański Norbert
01 września 1965 roku rozpoczęliśmy rok szkolny 1965- 66.
Do klasy I przyszło 21 uczniów. Rok szkolny rozpoczęło razem 118 uczniów i 5 nauczycieli.

26 września 1965 roku odeszła na emeryturę nauczycielka Petronela Kowarzyk, która przepracowała 49 lat w zawodzie nauczycielskim.

11 października 1965 roku do pracy zgłosił się młody nauczyciel Henryk Szweczyk.

20 listopada 1965 roku ukończono budować nową nawierzchnię asfaltową na ulicy wiejskiej.

30 grudnia 1965 roku w Klubie Prasy i Książki "Ruch" zorganizowano Uniwersytet Powszechni dla 30 kobiet z głównym przedmiotem- szycie. Zdjęcia prowadzi pani Halina Wybyszko z Kluczborka, kierownikiem jest Franciszek Łakomski.

03 stycznia 1966 roku zoranizowano filię ogniska muzycznego na którym zajęcia prowadzi ob. Lewiński z Kluczborka. Uczęszcza 16 osób. Zorganizowano również ognisko plastyczne prowadzone przez ob. Gniazdowskiego.

16 stycznia 1966 roku odbył się bal maskowy dla dzieci szkolnych. Organizacją balu zajęli się rodzice, nauczyciele i młodzież. Drużyna harcerska przygotowała stroje historycznych królów polskich.

15 marzec 1965 roku.

Został otwarty punkt usługowy dla kobiet p. t. "Nowoczesna Gosposia". Kierowniczką tego punktu została Suzanna Kaleta. Będą tu wykonywane następujące usługi: reperacja pończoch, fryzjerstwo, wypożczanie sprzętu gospodarczego, poradnictwo i kursy w zakresie gospodarstwa domowego.

30 maja 1966 roku.

Weszliśmy w ostatni rok obchodów "Tysiąclecia Państwa Polskiego". Rocznica ta nawiązuje do patrioty cznych tradycji, zwłaszcza tych które przyczyniły się do odrodzenia Polski w należnych jej granicach i nowym kształcie ustrojowym. Polska Ludowa jest prawnym dziedzicem wielkiego dorobku, zmagań o suwerenność i rozwój kraju o postęp i sprawiedliwość społeczną. Realizuje ona testament tych wszystkich, którzy kształtowali tysiącletni dorobek najpiękniejszych i najbardziej postępowych tradycji. Podstawową cechą współczesnego patriotyzmu polskiego jest jego głębokie powiązanie z ideą socjalizmu.

Program obchodów w powiecie kluczborskim.

Od 01 kwietnia do 09 maja 1966 roku. Spotkanie społeczeństwa z oficerami wojska polskiego.

30 kwietnia 1966 roku. Przejazd sztafety 1000- lecia z Wielunia do Kluczborka przez Byczynę. W Kluczborku apel poległych, koncert.

01 maja 1966 roku. Manifestacja społeczęństwa w Kluczborku, Byczynie i Wołczynie.

03 maja 1966 roku. Inauguracja Dni Oświaty Książki i Prasy.

09 maja 1966 roku. Manifestacja społeczeństwa w Wierzchach przy mogile powstańców śląskich.

29 maja 1966 roku. Święto ludowe.

31 maja 1966 roku. Został oddany do użytku nowy most na rzece Prośnie, który łączy dwa powiaty, kluczborski i wieruszowski, oraz dwie wsie, Piaski i Golę.

W roku szkolnym 1965- 66 szkołę ukończyli:


 
Kaleta Henryk
Konarska Janina
Kulesa Joachim
Jantos Józef
Langos Józef
Pluta Jan
15 października 1966 roku.

Zakończono remont kapitalny szkoły. Została założona instalacja centralnego ogrzewania na budynku szkolnym nr. 1.

23 października 1966 roku.

Szkole nadano imię ks. dr. Jana Dzierżona w 1000- lecie Państwa Polskiego i 60 rocznicy zgonu Największego Syna Łowkowic. Tablicę tę odsłonił krewny dr. Dzierżona, Franciszek Dzierżon z Wałbrzycha.
 
Na nagrobku ks. dr. Jana Dzierżona położono płytę murowaną z napisem:
"Tu spoczywa Wielki Uczony, twórca nowoczesnego pszczelarstwa, żarliwy patriota i obrońca polskiego ludu na Śląsku, ks. dr. Jan Dzierżon, płytę tę ufundowano w 60 rocznicę śmierci Społeczeństwo Ziemi Kluczborskiej".

09 maja 1967 roku.

Była zorganizowana wycieczka do Warszawy. Udział w wycieczce brało 42 osoby. Zwiedzaliśmy: Łowicz, Żelazową Wolę. Wycieczka trwała 2 dni. Druga wycieczka była zorganizowana w dniu 5 czerwca 1967 roku do Krakowa i Wieliczki.

Rok szkolny 1966- 67 zakończono 26 czerwca 1967 roku. Pierwszymi absolwentami klasy VIII byli
Gnacy Elżbieta
Katzy Irena
Mroźla Edyta
Miałaczyńska Eugenia
Becker Maria
Skorzec Elżbieta
Mroźla Józef
Plewnia Alfred
Wójcik Teodor

15 listopada 1967 roku.

Od chwili uchwalenia S. F. B. Sz i J. gromada Łowkowice pierwzy raz wykonała plan przed terminem           w 100 %, wpłacając na ten cel 90 tys. złotych.

Rok 1968.

W czasie ferii zimowych 1967- 68 zorganizowano zimowisko dla dzieci szkolnych przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci.

06 stycznia 1968 roku.

O godzinie 9 min 40 zmarł w wieku 74 lat proboszcz z Łowkowic Wilchelm Szampera. Pogrzeb odbył się   16 stycznia 1968 roku o godzinie 10.

 

08 marca 1968 roku.
 
Z okazji Dnia Kobiet uczniowie klasy VII i VIII zorganizowały wieczorek towarzyski dla swoich matek i nauczy cielek.

23 czerwca 1968 roku.

Zakończono rok szkolny 1967- 68.
Szkołę ukończyli:
Jantos Bernard
Kacy Jan
Poloczek Franciszek
Przywara Anna
Rybol Maria
Sańska Agnieszka
Sańska Krystyna
Stiller Paweł

14 lipca 1968 roku.

Tam gdzie stała pasieka ks. Dzierżona będzie "mekka" pszczelarzy. Wśród łonów dojrzałego zboża i kwitnącek gryki, między Łowkowicami, a Maciejowem stoją zabudowania gospodarstwa, którego właścicielem był przed dziesiątkami lat genialny Polski pszczelarz ks. dr. Jan Dzierżon. Od niedawna gospo darstwo w wyniku usilnych starań działaczy społecznych z Kluczborka stało się własnością Państwowego Zakładu Unasieniania Zwierząt, który założył tu placówkę chodowli selekcjonowanych matek pszczelich. Jest to jedyny tego rodzaju zakład w województwie i tej części kraju. Pierwszym bowiem tego typu znajduje się w Bochni w województwie krakowskim i na nim wzorowali się. Po wielu perypetiach gospodarstwo słynnego pszczelarza słóży więc właściwemu celowi- podnoszenie na wyższy poziom polskiego pszczelarstwa. Łowkowicki zakład kierowany jest przez mistrza pszczelarskiego J. Hatmana, zajmuje się chodowaniem matek kałkaskich, włoskich i naratie eksperymentowanie "opolanek". J. Hartmanowi pomagały 2 statyski z Technikum Pszczelarskiego w Pszczelej Woli w województwie lubelskim. W Łowkowicach w wyniku wielu sko mplikowanych czynności przygotowuje się matki łagodne, pracowite i bez tendencji do rojenia się. Pasieka w łowkowickim sadzie liczy już 40 pni. Matki tu wychowane spełniają swoją pożyteczną rolę w kluczborskich pasiekach.

21 październik 1968 roku.

Przy tutejszej szkole jest zorganizowany Komitet Rodzicielski, który swoją pracę rozpoczął 21 kwietnia 1945 roku. Pierwszą przewodniczącą Komitetu Rodzicielskiego była pani Dorota Wicher. W następnej kolejności byli:

Mikołaj Pępek
Gnacy Franciszek
Lorek Wiktor
Kaleta Bogusław
i obecnie Ryszard Paluch.

Współpraca kierownika szkoły i Komitetu Rodzicielskiego jest dobra. Komitet Rodzicielski zakupił dla szkoły telewizor, wybudował płot przy budynku szkolnym nr. 1, organizuje imprezy dla dzieci tutejszej szkoły, jak choinkę noworoczną, wycieczki, święto sportu szkolnego. Międzynarodowy Dzień Dziecka, rozpoczęcie i zakończenie roku szkolnego, Dzień Nauczyciela i inne. Obecnie przystąpił do budowy centralnego ogrzewania w budynku szkolnym nr. 2.

02 listopada 1968 roku.

Praca pedagogiczna z rodzicami. Każdego roku w naszej szkole jest zorganizowany Uniwersytet dla rodzi ców. Zajęcia na uniwersytecie odbywają się jeden raz w miesiącu. Wykłady są z różnych dziedzin życia, a najczęściej o wychowaniu i nauczaniu. Zajęcia te są prowadzone przez różnych wykładowców np. insp. Stachnika Mieczysława, mgr. Franciszka Pycię, prokuratora powiatowego, ob Szmyczyńskiego, różnych lekarzy, kierownika tutejszej szkoły i innych. Przy szkole dobrze pracuje koło Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Jest również zorganizowana filia ogniska muzycznego do którego uczęszczają uczniowie naszej szkoły, uczą się grać na różnych instrumentach muzycznych, a przeważnie na akordeonach. Zajęcia prowadzi nauczyciel szkoły muzycznej w Kluczborku ob. Stanisław Podwinka, który dojeżdża dwa razy w tygodniu.

18 grudzień 1968 roku.

W naszej szkole zorganizowano kurs wieczorowy ukończenia szkoły podstawowej. Na kurs uczęszcza 14 osób.
Zajęcia odbywają się każdego dnia w godzinach wieczorowych od 17 do 21.

03 luty 1969 roku.

Na walnym zgromadzeniu rodziców podjęto uchwałę o budowie centralnego ogrzewania w budynku szkolnym nr. 2 w czynie społecznym. Rodzice zobowiązali się dofinansować i wykonywać potrzebne prace.             P. P. R. N. w Kluczborku przydzieliło na ten cel 50 tys. złotych. Gminna Spółdzielnia "Samopoc Chłopska", Ligota Zamecka 3 tys. złotych, miejscowe kółko rolnicze, 5 dni transportu na przewóz materiału. Komitet Rodzicielski 4 tys. złotych. Rodzice deklarowali w/g ich możliwości. Najniższa stawka wynosi 100 złotych.

15 marzec 1969 roku.

Rozpoczęto budowę wiejskiego wodociągu. Budowę prowadzi Przedsiębiorstwo Zaopatrzenia Rolnictwa w Wodę.

21 kwietnia 1969 roku. Młodzież naszej szkoły brała udział w sadzeniu lasach w Nasalach. Za wykonane prace Nadleśnictwo Państwowe w Gorzowie Śląskim zapłaciło 1640 złotych, które przeznaczono na wycieczki.

05 maj 1969 roku.

Spółdzielnia uczniowska istniejąca w naszej szkole zrzesza 112 członków. W roku szkolnym 1968- 69 wypraco wała zysk, 1870 złotych. Pieniądze te przeznaczono na cele szkolne.

01 czerwca 1969 roku.

Odbyły się wybory do Sejmu i rad narodowych. Lokal wyborczy mieścił się w Klubie Prasy i Książki "Ruch" w Łowkowicach.

W pracach komisji wyborczej brały udział dwie nauczycielki, Eugenia Tomczyk i Wiesława Tarabuła. Na radną do Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Łowkowicach wybrano nauczycielkę ob. Marię Stecką.

Rok szkolny 1968- 69 zakończył się w dniu 23 czerwca 1969 roku.                                                                             Szkołę ukończyli:

Becker Łucja
Bieniek Teresa
Braniek Maria
Gerlic Piotr
Gułaj Eugeniusz
Hodyra Hubert
Kaluza Jerzy
Kłosak Łucja
Kulesa Gertruda
 
Mroźla Jerzy
Patyk Maria
Pielok Norbert
Plewna Paweł
Poloczek Edmund
Przywara Maria
Rybarska Weronika
Wieczorek Piotr
14 uczniów złożyło podania do szkoły średniej i zawodowej.
4 uczniów pozostaje w domu na gospodarstwie rolnym.

Szkoła nasza w roku szkolnym 1968- 69 zajęła pierwsze miejsce w konkursie czystości.
W dniu 5 czerwca 1969 roku odbył się z tej okazji uroczysty apel. Przewodniczący Zarządu Powiatowemu PCK w Kluczborku ob. Zdzisław Musiałek wręczył wyróżnających się uczniów nagrody książkowe i rzeczowe. Szkoła otrzymała pamiątkowy dyplom, a opiekunka Sz. K. PCK ob. Władysława Podgórska nagrodę i dyplom uznania.

W akcji letniej zorganizowanej dla dzieci i młodzieży z naszej szkoły brało udział 26 osób:

8 osób na obozie TPD w Głuchołazach.
8 osób na obozie TPD w Opolu.
5 osób na obozie ZHP w Szczedrzyku koło Ozimka.
5 osób na wycieczce w Chorzowie.

15 sierpnia 1969 roku.

Po dwóch latach kapitalnego remontu oddano do użytku Państwowe Przedszkole w Łowkowicach. Budynek wewnątrz całkowicie przebudowano. Zrobiono centralne ogrzewanie i kanalizację wodociągową.

 
Rok szkolny 1969- 70.

Do klasy pierwszej zostało zapisanych 16 osób. Rok szkolny rozpoczął się 2 września 1969 roku. W szkole jest 156 uczniów, 8 klas, 7 nauczycieli. Szkole przydzielono plac na boisko szkolne- sportowe, którego dotychczas nie było. Plac ten został przekazany z Państwowego Funduszu Ziemi, na byłej łące farskiej.

15 września 1969 roku.

Zakupiono nowy telewizor "Toska Lux" za pieniądze przydzielone z Wydziału Oświaty i Kultury w Kluczborku. W chwili obecnej są dwa telewizory w szkole. Zakupiono trzy nowe tablice szkolne, oraz 15 ławek uczniowskich i dwa biurka nauczycielskie.

03 października 1969 roku.

Szkolne Koło Ligi Ochrony Przyrody zostało wyróżnione dyplomem uznania przez Zarząd Wojewódzki Ligi Ochrony Przyrody, a opiekunka szkoły ob. Maria Stecka otrzymała nagrodę pieniężną.

20 listopad 1969 roku.

W Klubie Prasy i Książki "Ruch" w Łowkowicach odbył się uroczysty poranek z okazji Dnia Nauczyciela. Poranek był zorganizowany przez Komitet Rodzicielski i samorząd uczniowski. W poranku wzięli udział nauczy ciele, uczniowie i rodzice. Na uroczystość zaproszono też byłą nauczycielkę tutejszej szkoły ob. Petronelę Kowarzyk, która jest obecnie na emeryturze, ma 77 lat. Mieszka w Kluczborku.

20 listopad 1969 roku.

Została oddana do użytku baza kółka rolniczego wybudowania przez Spółdzielnię Usługowo Wytwórczą w Ligocie Dolnej. Koszt budowy wynosi 1.550.000 złotych (jeden milion piećset piędziesiąt tysięcy złotych.

 

Jak Łowkowice były wyzwolone przez żołnierzy Armii Czerwonej w 1945 roku.

Dnia 18 stycznia 1945 roku w godzinach popołódniowych 16- 17. Grupa żołnierzy "Armii Czerwonej", około 10 osób przyszła od strony Maciejowa, zajmując gospodarstwo ob. Pawła Stillera i Jońca. Tu doszło do strzelaniny między grupą żołnierzy niemieckich i żołnierzy radzieckich. Patrol żołnierzy radzieckich zmu szony był wycofać się ze stratą jednego żołnierza, którego niemcy wzieli do niewoli.

19 stycznia 1945 roku.

bezNiemcy ustawili  dwa karabiny maszynowe na drodze do Maciejowa czekając na posiłki wojskowe, amunicję i opracowali plan działania. Na drodze od strony Krzywizny zauważono motocyklistę. Niemcy są dzili, że idą posiłki wojskowe. Nadjeżdżający żołnierz na motocyklu był oficerem radzieckim, który w porę zoriętował się, że przednim stoją Niemcy, zeskoczył wbiegu z motocykla i ukrył się w stodole u Ryszarda Stillera. Niemcy rozpoczęli poszukiwanie radzieckiego oficera, które zakończyło się fiaskiem. Oficer niemiecki w porozumieniu z komendantem SS zarządzili ewakuację ludności cywilnej wyznaczając ostateczny termin opuszczenia wsi o godzinie 12. 19 stycznia 1945 roku, o godzinie 11 zaczęto formować kolumnę wozów na ulicy Dzierżona przygotowując je do odjazdu. Mieszkańcy Łowkowic nie chcieli opuszczać swoich zagród i zosta wiać swojego majątku. Dużą rolę w opieszałości mieszkańców odegrał miejscowy proboszcz ksiądz           Wilchelm Schampera, który namawiał ludzi żeby nigdzie nie wyjeżdżali. Około godziny 12 doszła wiadomość, powtarzana od ust do ust, że od strony Dobiercic i Pszczonek idą Rosjanie. Żeby ocalić wieś przed zniszcze niem i mieszkańców przed niebezpieczeństwem ob. Paweł Jantos wyszedł na przeciw wojsk radzieckich z białą flagą na znak, że wieś się poddaje bez żadnego oporu. Żołnierze niemieccy zoriętowawszy się w sytuacji i zbliżaniu się wojsk radzieckich z nieoczekiwanej strony pozostawili część swojego uzbrojenia, zeczęli uciekać w stronę Krzywizny. Nieszczęśliwego jeńca radzieckiego, który był ranny w rękę w potyczce 18 stycznia 1945 roku znaleziono martwego, uśmiercony z strzałem pistoletu w tył głowy, który leżał na łąkach pod Dąbrowom. W wyniku działań wojennych w Łowkowicach dużych strat materialnych nie było. Spalone były dwa domy mieszkalne i jedna stodoła. Trzy osoby cywilne były zabite.

Organizacja administracji państwowej w Łowkowicach.

Po wyzwoleniu Ziemi Kluczborskiej przez Armię Czerwoną w styczniu 1945 roku rozpoczęto organizację administracji terenowej. W Łowkowicach Zarząd Gminy zorganizowano w miesiącu kwietniu. Pierwszym wójtem był ob. Mnoga, który przybył tu z całym personalem ze Skomlina, powiat wieluński.

Rezem z ob. Mlogą przybyli:
 
Marian Suski
Henryk Mloga
Perka
Szczecinka
Sekretarz
Referant
Referant
Referant
Pierwsze kroki w organizacji były bardzo trudne, gdyż mieszkańcy Łowkowic niechętnie patrzyli na przyby szów, ale z czasem się przyzwyczaili.
Do gminy w Łowkowicach należało 9 wsi:

Łowkowice, Dobiercice, Paruszowice, Sarnów, Maciejów, Pszczonki, Gosław, Nasale, Kobyla Góra. Mieszka ńców było 4478 w tym 1227 autochtonów, 2751 napływowych (repatriantów z za Buga i osadników z Polski centralnej). Państwowych majątków było 9, z czego trzy uległy reformie rolnej (parcelacji), w Gosławiu, Maciejowie i Sarnowie. Zniszczenia wojenne wynosiły 25 % . Już w miesiącu maju 1945 roku zorganizowano Gminny Komitet Opieki Społecznej, w skład którego weszły następujące osoby:

Nowakowski Teodor (przewodniczący).
Wilgosz Stanisław, a po nim Jastrzębski Roman (skarbnicy).
Jantos Paweł (sekretarz).
Turczyński Bolesław (referant organizacyjny).

Opieki potrzebowało 112 rodzin, byli to przeważnie repatrianci, którzy nie mieli przydzielonych jeszcze gospo darstw, ani ziemi.

W roku 1946 roku zorganizowano Gminną Spółdzielnię "Samopomoc Chłopska" w Łowkowicach.

Pierwszy skład zarządu przedstawił się następująco:



 
Okienko Jan
Suski Marian
Urban Felicja
Barkiewicz Stanisław
Gerlański Konstanty
przewodniczący
sekretarz
skarbnik
członek
członek
Dobiercice
Łowkowice
Łowkowice
Nasale
Nasale
Do Rady Narodowej weszli:
Turczyński Bolesław
Szymacha Jan
Krasucki Jan
Nurkiewicz Paweł
Potoczny Wojciech
Michalek Jan

 
Łowkowice
Nasale
Paruszowice
Kobyla Góra
Dobiercice
Maciejów
Organizacja posterunku Milicji Obywatelskiej w Łowkowicach.
W miesiącu kwietniu 1945 roku został zorganizowany Posterunek Milicji Obywatelskiej w Łowkowicach, który mieści się w budynku ob. Michalka (obecnie Wolnego Bernarda). Na posterunku tym pracowało 6 milicja ntów i komendant. Pierwszym komendantem był ob. Felix Markowski. 7 stycznia 1948 roku posterunek był przeniesiony na osiedle do budynku gdzie mieściła się poczta, a obecnie mieszka ob. Roman Wieczorek. Sta
nowisko komendantów posterunku w kolejności pełniły następujące osoby:
Markowski Feliks
Malota Herman
Hnida Adolf
Dubik Franciszek
Depta Albin
Zawrzykraj Stefan
Sołtysik
Wnuk Władysław
Rybarski Leon
Samicki Piotr
Łebek Andrzej
Posterunek M. O. w Łowkowicach istniał do 1956 roku, po czym został przeniesiony do Byczyny.

Organizacja Urzędu Pocztowego w Łowkowicach.

Poczta zaraz po wyzwoleniu mieściła się w domu na osiedlu, w którym obecie mieszka Roman Wieczorek. Otwarta i uruchomiona została 01 stycznia 1946 roku. Urzędowanie w niej objęła pani Zofia Toczek. Poczta obsługiwała Gminę, z czasem Gromadzką Radę Narodową ze wsiami:
Łowkowice
Paruszowice
Gosław
Nasale
Pszczonki
Sarnów
Dobiercice
Maciejów
i przez pewien czas Kobyla Góra
05 stycznia 1948 roku pocztę przeniesiono do nowego budynku, w którym mieści się obecnie. Do poprzedniego budynku przeniesiony został posterunek Milicji Obywatelskiej. Początkowo był jeden listonosz- Józef Blachnik z Kujakowic. W latach następnych było dwóch listonoszy. Ładunek pocztowy odwożono ze stacji w Krzywiźnie rowerem, później koniem. Woził ob. Szembach. Od 1 marca 1958 roku ładunek pocztowy przywoził samochód z Kluczborka, a od 30 czerwca 1959 roku dowozi autobus PKS.

W miesiącu październik 1959 roku został zarejestrowany pierwszy w Łowkowicach telewizor. Właścicielem był Józef Becker. Obecnie jest zarejestrowanych 262 telewizory i 258 radioabonentów. Aparat telefoniczny prywatnie zainstalowano 1 grudnia 1961 roku. Natomiast aparaturę radiowęzłową zainstalowano 26 listopa da 1954 roku. W roku 1961 zainstalowano automat, stację telefoniczną. Poczta prowadzi prenumeratę czaso
pism, ich liczba wynosi 516 egzemplarzy, w tym 223 egzemplarze Trybuny Opolskiej. Obecnie naczelnikiem poczty jest ob. Jan Gułaj, który pracuje tutaj od 1 marca 1954 roku.

10 maja 1970 roku.

Organizacja Ośrodka Zdrowia w Maciejowie.

W roku 1953 powstały w powiecie 4 pierwsze wiejskie ośrodki zdrowia we wsiach:

 
Maciejów
Komorzno
Jakubowice
Wierzbica
Ośrodek zdrowia w Maciejowie zorganizowano w poniemieckim pałacu otoczonym parkiem.
Pierwszym lekarzem w tym ośrodku była pani Dymuchowsa. Następnym był dr. Joguś (specjalista gruźlicy).
Po nim był ob. Tadeusz Szwański. Od 1955 roku do chwili obecnej leczy chorych felczer ob. Jan Tomczyk. W ciągu roku jest około 4 tys. wizyt, nie licząc szczepień i dzieci szkolnych. Z biegiem lat budynek ulegał szcze pieniu, gdyż nie był konserwowany i remontowany. W maju 1970 roku Ośrodek Zdrowia z konieczności został przeniesiony do Łowkowic, gdyż nad salą przyjęć zawalił się sufit. Obecnie mieści się w Łowkowicach w do mu prywatnym u ob. Matuska Ryszarda.

15 czerwiec 1970 roku.

Zakończenie roku szkolnego 1969- 70.

Rok szkolny zakończył się 20 czerwca 1970 roku. Klasa VIII ukończyła zajęcia 13 czerwca.
Szkołę ukończyło 16 uczniów.

 
Adamczyk Maria
Biskup Józef
Cholewa Rozbita
Gerlitz Wiktor
Jantos Gabriela
Jasiński Jan
Jendrosek Ryszard
Kaleta Danuta
 
Kacy Agnieszka
Kulesa Magdalena
Lorek Józef
Poloczek Wiktor
Panek Lidia
Szyjka Wiesława
Wieczorek Hubert
Olszok Barbara
Uczniowie ci mają zamiar kontynuować naukę w szkołach średnich i zawodowych.
Liceum ogólnokształcące
Technikum rolnicze
2 osoby
1 osoba
Liceum Pedagogiczne
Zasadnicza Szkoła Zawodowa
1 osoba
10 osób
 
Pozostaje w gospodarstwie rolnym 2 osoby.
Olszok B.
Cholewa R.
21 czerwiec 1970 roku.

Rok szkolny 1970- 71.

Rok szkolny 1970- 71  w szkole podstawowej im. dr. Jana Dzierżona w Łowkowicach rozpoczęło 156 uczniów. Do klasy I przyjęto 15 uczniów, 10 chłopców i 5 dziewczynek. Rok szkolny rozpoczął się 2 września. W szkole jest 7 nauczycieli i 8 klas. Trudno będzie w pierwszych dniach rozpocząć naukę w normalnych warunkach, gdyż nie został zakończony remont w budynku szkolnym nr. 2. Jest zakładana instalacja centralnego ogrzewania
i instalacja wodociągowa.

 
03 września 1970 roku.

26 listopada zostało oddane do użytku centralne ogrzewanie i wodociąg w budynku szkolnym nr. 2. Ogrze wanie to wykonano w czynie społecznym dzięki inicjatywie Komitetu Rodzicielskiego i poparciu finansowym rodziców. Prace wykonał Winfrid Lorek z Łowkowic. Nad wykonaniem prac czuwali:

ob. Królikiewicz Ryszaed- przewodniczący PGRN w Łowkowicach.
ob. Paluch Richard- przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego.
ob. Franciszek Łakomski- kierownik szkoły.
ob. Sosnowski - inspektor nadzoru technicznego.

Koszt budowy centralnego ogrzewania i instalacji wodociągowej wynosił około 100 tys. złotych.
Rodzice wpłacili
Komitet Rodzicielski
G. S. Ligota Zamecka
P. G. R. N. przydzieliło z przydziału (nadwyżki budżetowej)
Kółko Rolnicze w Łowkowicach (usługi transportowe)
Dotacja P. G. R. N. (na popieranie czynów społecznych)
Bezpłatna robocizna rodziców
Bezpłatna robocizna uczniów
13300
12500
3000
6000
4400
50000
6900
1450
zł
zł
zł
zł
zł
zł
zł
zł
Jantos Józef (syn Pawła)
Kałuża Wiktor
Kałuża Józef
Gnacy Jan
Bieniek Alojzy
Jasiński Bolesław
w gotówce
w gotówce
w gotówce
w gotówce
Do najbardziej udzielających się rodziców w pracach społecznych można zaliczyć:
Kacy Paweł
Paluch Ryszard
Gumnior Józef II
Wolny Bernard
Kaluza Józef (Nowomiejski)
Plewnia Otfryd
Trudności jakie występowały w trakcie budowy, wspólnym wysiłkiem Komitetu Rodzicielskiego, kierownika szkoły, P. G. R. N. i rodziców zostały pokonane. Wszystkim tym, którzy przyczynili się do tego, żeby w szkole było ciepło należy się podziękowanie.
 w
28 listopad 1970 roku.

W roku 1970 została wybudowana wsinialnia przy remizie Ochotniczej Straży Pożarnej w Łowkowicach. Wspinialnię tą wybudował ob. Józef Nowak, murarz z Łowkowic. W miejscowym kościele zostało założone ogrzewanie powietrzne.
10 grudzień 1970 roku.

Ogrodzone zostało boisko szkolne. Roboty przy ogrodzeniu wykonał ob. Ryszard Paluch, ślusarz z Łowkowic,   a równocześnie przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego w Łowkowicach. Płot został wykonany z siatki na żelaznych słupkach.

15 grudzień 1970 roku.
Rozpoczęto tu budowę agronomówki w której to będą mieszkania dla agronoma, zootechnika i lekarza weterynarii.
20 marca 1971 roku.

W dniach 08, 10, 11, 16 i 17 marca 1971 roku w szkole była przeprowadzona wizytacja przez inspektora szkolnego ob. Stefana Szczęsnego. Cele wizytacji były następujące:

001, Badania wyników nauczania w zakresie wizytowanych przedmiotów.
002. Ocena kierownika szkoły na podstawie jego pracy kontrolnej i administracyjno gospodarczej. Jak realizuje plan modernizacji szkoły.
003. Kontrola zajęć pozalekcyjnych i zespołów wyrównawczych.
004. Kontrola przeprowadzonej inwentaryzacji.
005. Kontrola księg remontów.
006. Dyscyplina pracy w szkole.

Wizytacja wypadła dla szkoły pomyślnie, praca szkoły, zespołu nauczycielskiego i uczniów została oceniona pozytywnie. Słabo pracowała drużyna harcerska, gdyż drużynowa ob. Wiesława Tarabuła do tej pracy specjalnie się nie przykładała.

Święto sportu szkolnego.

06 czerwca 1971 roku.

W dniu 5 czerwca 1971 roku w naszej szkole odbyło się święto sportu szkolnego. Na boisku szkolnym odbyły się gry i zawody sportowe zorganizowane przez nauczycieli tutejszej szkoły. Najlepiej przygotowała młodzież
do zawodów międzyklasowych, nauczycielka Lidia Jantos. Komitet opiekuńczy G. S. Ligota Zamecka dla zwy
cięstwów w zawodach ufundował nagrody w postaci słodyczy. Na zakończenie imprezy młodzież szkolna była obdarowana słodyczami.

Zakończenie roku szkolnego 1970- 71.

Rok szkolny 1970- 71  zakończył się 23 czerwca 1971 roku. Klasa VIII zakończyła zejęcia w szkole 16 czerwca 1971 roku. Szkołę ukończyło 16 uczniów.
Becker Elżbieta
Becker Ginter
Bieniek Józef
Czaja Wiktor
Gumnior Wolfgang
Jantos Antonina
Kacy Annamaria
Kmita Marianna
Kulesa Urszula (Maciejów)
Lorek Helena
Lorek Teresa (Maciejów)
Mroźla Wiktor
Radaczyńska Maria (Maciejów)
Sański Konrad
Tomczyk Teresa
Wieczorek Jerzy



 
Promocje:
Klasa

I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
Razem
Ilość uczniów
 w klasie
15
17
27
18
21
25
15
16
154
Promono
           wanych
15
16
24
17
16
19
13
16
136
Nieprono
         mowanych

1


3
3


7
Zakwalifokowanych
do egzaminów poprawczych


3
1
2
3
2

11
Klasa VIII uroczyście pożegnała szkołę na wspólnym wieczorku towarzyskim z nauczycielami i uczniami, który odbył się w dniu 20 czerwca 1974 roku. W uroczystości zakończenia roku szkolnego brali udział przedsta
wiciele Komitetu Rodzicielskiego i Komitetu Opiekuńczego.

Rok szkolny 1971- 72

01 września 1971 roku. 

Rok szkolny 1971- 72 rozpoczął się 01 września 1971 roku. W szkole będzie się uczyło 156 dzieci. Do szkoły została
mianowana młoda nauczycielka, Kazimiera Fortuna, która będzie uczyła języka rosyjskiego, fizyki i chemii. Razem w szkole będzie pracowało 8 nauczycieli.
Łakomski Franciszek
Łakomska Zofia
Podgórska Władysława
Stecka Maria
Tomczyk Eugenia
Jantos Lidia
Tarabuła Wiesława
Fortuna Kazimiera
Do klasy pierwszaj zostało przyjętych 20 uczniów.

W Maciejowie mieszka Marian Błażejewski, który zajmuje się artystycznymi odlewami form piekarnikańskich.
Przez kilka lat zbierał materiały i sporządzał matryce i formy gipsowe. W roku 1968 rozpoczął wytwórczość płaskorzeźb piernikowych mając różnorodną kolekcję matryc, o różnorodnej tematyce. W 1969 roku wysyłał swoje wyroby na Ogólnopolską Wystawę Rzemiosł Artystycznych w Warszawie, gdzie został odznaczony srebnym medalem. Twórczością jego zainteresowała się "Cepelia" w Warszawie gdzie oceniono te wyroby przez Komisję Artystyczną, które otrzymały najwyższą ocenę. W dniu 5 października 1971 roku zorganizowano wystawę w Klubie Międzynarodowej Prasy i Książki w Opolu. Pan Błażejewski bierze też udział w Międzynaro dowej Wystawie organizowanej przez Związek Izb Rzemieślniczych w Warszawie.

10 stycznia 1972 roku.

W okresie ferii zimowych, które trwały od 23 grudnia 1971 roku do 08 stycznia 1972 roku w naszej szkole zorga
nizowano zimowisko dla dzieci matek pracujących, sierot i półsierot. W zimowisku brało udział 50 osób. Zajęcia prowadził Łakomski Franciszek i Kazimiera Fortuna. Nadzór nad prowadzeniem zimowiska sprawo
wał Zarząd Powiatowy Towarzystwa Przyjaciół Dzieci z Kluczborka. Zimowisko było pzeprowadzone z doży wianiem. Na zakończenie zajęć w zimowisku zorganizowano bal noworoczny dla wszystkich uczniów naszej szkoły, który odbył się w dniu 8 stycznia 1972 roku. W przygotowaniu balu brali też udział rodzice, Uhl Edeltrauda, Lepsza Krystyna, Matusek Urszula. Cztery uczennice brały udział w zimowisku w Opolu, a jedna w Moszczance. powiat Prudnik. Zimowiska te były zorganizowane przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci w Opolu.
Młodzież naszej szkoły opiekuje się starcami i samotnymi ludzmi.

12 stycznia 1972 roku.

W Łowkowicach mieszkają ludzie samotni w podeszłym wieku, którzy potrzebują opieki. Młodzież naszej szkoły postanowiła otoczyć ich swoją opieką. Uczniowie klasy V otoczyli opieką ob. Rozalię Lorek, klasa IV ob. Brygidę Lorek, klasa III ob. Kurowską Annę, drużyna harcerska ob. Annę Dzierżon i inne klasy innych. Z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku obdarowano ich upominkami, które składały się z kwiatów, pierników i owoców. Podopieczni ci byli bardzo wzruszeni, a z radości płakali, że dzieci pamiętali o nich.
Uczniowie naszej szkoły tarczę tę noszą na rękawie przy mundurku szkolnym.
30 styczeń 1972 roku.

Dzieci nauczycielskie bawiły się na zabawie karnawałowej. Zarząd Ogniska Związku Nauczycielstwa Polskiego zorganizował zabawę karnawałową, połączoną z imprezą hoinkową dla dzieci nauczycielskich swe go ogniska. Zabawa odbyła się w szkole podstawowej w Kujakowicach Górnych. Dzieci byli dowiezione z Łowkowic, Kujakowic Dolnych, Biadacza, Maciejowa i Pszczonek.

 Organizatorami tej imprezy byli:
 
Franciszek Łakomski
Chrobot Tadeusz
Martyniszyn Stefan
Prezes
Skarbnik
 
Zabawę z dziećmi prowadziła ob. Maria Wasylik- nauczycielka z Pszczonek. Razem z dziećmi bawili się rodzice. W czasie zabawy organizowano różne konkursy i gry. Dzieci były obdarowane słodyczami. Dla wszy stkich uczestników zorganizowano wspólny podwieczorek.

10 luty 1972 roku.

W  dniu 19 stycznia 1972 roku w Trybunie Opolskiej ukazała się ulotka o złych warunkach lokalnych w Ośrodku Zdrowia w Łowkowicach. W odpowiedzi ukazało się 10 lutego 1972 roku w Trybunie Opolskiej następujący artykuł:
Ośrodek zdrowia w Łowkowicach. Zdjęcie z roku 2007.
Młodzież naszej szkoły podjęła zobowiązanie, że zorganizują zbiórkę pieniężną na odbudowę  Zamku Królewskiego w Warszawie. Zostało zebranych 1460 złotych i wysłano na ten cel. O zobowiązaniu naszej szkoły uka zała się ulotka w Trybunie Opolskiej w dniu 18 kwietnia 1972 roku.
Rok szkolny 1972- 73.

02 września 1972 roku.

Rok szkolny 1972- 73 rozpoczęto 1 września 1972 roku. Grono nauczycielskie wraz z dziatwą zebrało się o godzinie 8 min 30 w klubie na dużej sali aby rozpocząć tą ważną uroczystość. Dyrektorka przedszkola pani Michalek przyprowadziła  dzieci, które rozpoczną poraz pierwszy naukę. Na uroczystości była przedstawicielka
GRN w Łowkowicach- sekretarz pani Kuczyńska. Uroczystość rozpoczęto odspiewaniem Hymnu "Jeszcze Polska nie Zginęła". Następnie dyrektor szkoły Martyniszyn Kazimierz wygłosił przemówienie do uczniów, grona nauczycielskiego i rodziców. Po przemówieniu uczniowie wręczyli kwiaty dla nauczycieli i zaproszo nych gości. Z kolei nastąpiło przekazanie dzieci z przedszkola do szkoły i ślubowanie uczniów pierwszaj klasy.
Po tych ważnych momentach odbyła się krótka część artystyczna połączona z wierszami i piosenkami. Na zakończenie dyrektor szkoły poinformował uczniów o zajęciach na dzień 1 września, a rodziców o wymo gach szkoły.

03 września 1972 roku.

Szkoła w Łowkowicach w roku szkolnym 1972- 73 realizuje osiem klas, do szkoły uczęszcza 161 uczniów, do klasy pierwszej 13 uczniów. Rok szkolny rozpoczęło 8 nauczycieli, są to:
Martyniszyn Kazimierz
Martyniszyn Helena
Łakomski Franciszek
Łakomska Zofia
Dyrektor szkoły
Podgórska Władysława
Tomczyk Eugenia
Stecka Maria
Jantos Lidia
 
Do naszej szkoły przydzielono filię Maciejów z kierowniczką filii Panek Zofia. Filia w Maciejowie liczy 12 uczniów
Do klasy I uczęszcza jeden uczeń. Szkoła filialna realizuje program 3 oddziałów.

06 września 1972 roku.

Nauka w szkole odbywa się na dwie zmiany i w dwóch budynkach. Warunki są bardzo trudne ze względu na brak pomieszczeń na klasy i gabinety. Posiadamy 5 izb lekcyjnych, oraz jedną zastępczą, przerobiona z innego pomieszczenia. Prowadzona jest nauka gotowania przez nauczycielkę Tomczyk Eugenię w kuchni bez okna.

W roku szkolnym 1972- 73 uczęszczają następujące grupy uczniów:
 
Klasa I
Klasa II
Klasa III
Klasa IV
Klasa V
Klasa VI
Klasa VII
Klasa VIII
Razem
13 uczniów
20 uczniów
17 ucznniów
19 uczniów
34 uczniów
18 uczniów
18 uczniów
22 uczniów
161 uczniów
Jantos Lidia
Podgórska Władysława
Tomczyk Eugenia
Stecka Maria
Martyniszyn Helena
Łakomski Franciszek
Martyniszyn Kazimierz
Łakomska Zofia

 
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
W całej szkole
12 październik 1972 roku.

Odbył się w naszej szkole poranek dla uczczenia Dnia Wojska Polskiego. Nauczyciel historii, Łakomski Franciszek wygłosił prelekcję, a następnie odbyła się krótka część artystyczna.

31 październik 1972 roku.

Znów uroczystość w naszej szkole, apel poświęcony rocznicy śmierci patrona szkoły dr. Jana Dzierżona. Zebrani nauczyciele i uczniowie poznali życie, oraz pracę patrona szkoły, jego osiągnięcia naukowe. Później złożono wieniec na grobie Jana Dzierżona.

15 listopad 1972 roku.

Dyrektor szkoły postanowił uporządkować szkołę. Naprawiono zamki, uzupełniono brakujące szyby, uporzą dkowano pomieszczenia naukowe. Dyrektor szkoły sprowadził nowe krzesła do klasy VIII. Odniowiono stare stoliki, które zostały sprowadzone ze szkoły podstawowej w Kujakowicach Dolnych.

10 grudnia 1972 roku.

Na obydwóch korytarzach szkolnych zostały wmontowane estetycznie wykonane wieszaki dla uczniów. Uczniowie w czynie społecznym wymalowali je farbą olejną. Również została wymalowana podłoga w kla sie III, którą uprzednio naprawiono również w czynie społecznym.

13 stycznia 1973 roku.

Nauczyciele pod kierownictwem dyrektora szkoły prowadzili zimowisko TPD. Młodzież przychodziła bardzo licznie w godzinach 8 do 13 i pod kierunkiem nauczycieli odpoczywała.

19 luty 1973 roku.

Uroczystość dla uczczenia 500- lecia urodzin Mikołaja Kopernika zorganizowała drużyna harcerska i zucho wa. Już od dłuższego czasu młodzież przygotowała się do konkursu. Sporządzono wiele ciekawych gazetek, albumów, piosenek i wierszy. Zuchy zorganizowały "Zgaduj zgadulę". Konkurs przebiegał w uroczystym nastroju. Poszczególne zastępy odpowiadały na pytania, oraz przedstawiały program przygotowany uprze dnio. Prace zostały ocenione. Zwycięstwo odniósł zastęp klasy VII.

25 luty 1973 roku.

Komitet Rodzicielski naszej szkoły urządził choinkę noworoczną dla wszystkich uczniów. Była piękna zabawa przebierańców. Dzieci szkoły obdzielono oranżadą, oraz słodyczami.

08 marca 1973 roku.

Dyrektor szkoły, Komitet Opiekuńczy i Komitet Rodzicielski zorganizował Dzień Kobiet dla pań pracujących w szkole i przedszkolu. Wszystkie kobiety zostały zaproszone na lampkę wina i kawę. Otrzymały wiązankę kwia tów, oraz życzenia od dyrektora szkoły i Komitetu Rodzicielskiego. Również uczniowie złożyli swoim wychowa wcom życzenia.

29 kwietnia 1973 roku.

Akademia pierwszomajowa dla społeczeństwa Łowkowic. Grono nauczycielskie przygotowało piękne wystę py artystyczne, montaże, tańce, piosemki. W występach brały udział wszystkie klasy.

31 kwietnia 1973 roku.

Szkoła nasza brała udział w akademii pierwszomajowej zorganizowaną przez Gminę Kujakowice Górne w Biadaczu. Występy były organizowane przez publiczność i bardzo się podobały.

27 maja 1973 roku.

I znowu wyjechaliśmy z występami artystycznymi do Kujakowic Dolnych, na Sejmik Kultury, występy się udały, ale zawiodła publiczność. Po części artystycznej była "Zgaduj zgadula" na temat książek i ich autorów.
Dwie uczennice z naszej szkoły zajęły dwa czołowe miejsca.

12 czerwca 1973 roku.

Uroczyste pożegnanie uczniów klasy VIII. Uczniowie całej szkoły zbierali się w wiejskiej świetlicy. Przybyli rodzice i nauczyciele. Były występy artystyczne, kwiaty dla nauczycieli, rozdanie świadectw ukończenia szkoły podstawowej.

Klasę ósmą ukończyło 22 uczniów:

Spis uczniów kończących szkołę podstawową w roku szkolnym 1972- 73.
Adamczyk Hubert
Bieniek Edeltrauda
Cholewa Sylwia
Jendrosek Helena
Jendrosek Joahim
Jensz Gundhilde
Kacy Dithard
Kałuża Alfred
Karpińska Edyta
Kłosak Krystyna
Kulesa Ginter

 
Kurhofer Rudolf
Matejka Brygida
Panek Danuta
Luksa Józef
Plewnia Eryka
Sańska Antonina
Socha Kazimierz
Stanossek Irena
Wicher Waldemar
Wieczorek Irena
Vogtmann Weronika
20 czerwca 1973 roku.

Uroczystość zakończenia roku szkolnego 1972- 73.

Uroczysość odbyła się w sali wiejskiego klubu "Ruch". Uczniowie wszystkich klas wystąpili z bogatym progra mem artystycznym. Dzieci wręczyli wychowawcom kwiaty.

Rok szkolny 1973- 74.

Nauka rozpoczęła się 03 września 1973 roku. Grono nauczycielskie nie zmieniło się. Uczniowie z Maciejowa przeszli do szkoły podstawowej w Kujakowicach Górnych. Nauka rozpoczęła się w dwóch budynkach szko lnych. Budynek szkolny nr. 2 został wyremontowany. Także ukończono remont ogrodzenia szkoły który został
przeprowadzony w czynie społecznym. Społeczeństwo wsi i uczniowie dali do tej pory około 60 tys. złotych czynu społecznego. Uroczystość rozpoczęcia roku szkolnego odbywa się w sali zabaw. Obecni byli rodzice klasy pierwszej, nauczyciele, dyrektorka przedszkola, uczniowie. Przemówienie wygłosił dyrektor szkoły Kazimierz Martyniszyn. Bardzo uroczyście powitano uczniów klasy pierwszej. Otrzymali oni tzw. "Rogi obfitości". Była też krótka część artystyczna dzieci z przedszkola i młodzieży szkolnej. Wszyscy wysłuchali przemówienia Ministra Oświaty i Wychowania Jerzego Kuberskiego (z radia). Po tej uroczystości zaczęły się zajęcia lekcyjne.

15 wrzesień 1973 roku.
 
Od dnia 03 września 1973 roku odeszły w związku z reorganizacją dzieci z Maciejowa. Są one dowożone do szkoły podstawowej w Kujakowicach Dolnych. Dojeżdżają z specjalną przyczepką z ławeczkami w środku, ciągnącą przez traktor. W związku tym zmniejszyła się ilość uczniów w naszej szkole.
Klasa I
Klasa II
Klasa III
Klasa IV
Klasa V
Klasa VI
Klasa VII
Klasa VIII
liczy 23 uczniów
liczy 13 uczniów
liczy 20 uczniów
liczy 18 uczniów
liczy 15 uczniów
liczy 30 uczniów
liczy 16 uczniów
liczy 15 uczniów
wychowawcą
wychowawcą
wychowawcą
wychowawcą
wychowawcą
wychowawcą
wychowawcą
wychowawcą
Jantos Lidia
Łakomska Zofia
Tomczyk Eugenia
Stecka Maria
Podgórska Władysława
Martyniszyn Helena
Łakomski Franciszek
Martyniszyn Kazimierz dyr. szkoły
Razem w szkole w roku szkolnym 1973- 74 jest 150 uczniów.

15 wrzesień 1973 roku.

W związku z prowadzeniem ceremoniału co poniedziałek wprowadza się apel poranny, na którym to apelu podsumowuje się całokształt pracy szkolnej za ubiegły tydzień. Przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego w naszej szkole pozostał ponownie wybrany ob. Paluch Ryszard. Jest to człowiek sercem oddany dla szkoły. Na każde zawołanie służy pomocą i radą. Wiele trudu poniósł w związku z budową naszego ogrodzenia wokół szkoły. Dzięki Komitetowi Rodzicielskiego dobrze układa się współpraca ze wszystkimi rodzicami. Jak świa- dczy artykuł pt. "Społecznicy z Łowkowic", to istotnie tak jest, gdyż prawie wszyscy rodzice brali udział w czy- nie społecznym, kopiąc fundamenty, dowożąc żwir, rozbierając stare ogrodzenie i wykorzeniali zbędne drze
wa i krzewy w ogrodzie szkolnym. Jest to czyn 30- lecia Polski Ludowej.
12 październik 1973 roku.

W dniu 12 października 1973 roku odbył się w naszej szkole uroczysty apel poświęcony 30- leciu Ludowego Wojska Polskiego. Na apelu tym po referacie wygłoszonym przez dyr. szkoły Kazimierza Martyniszyna w którym to przypomniano historię i szlak bojowy Ludowego Wojska Polskiego. Uczniowie naszej szkoły przygoto-
wali część artystyczną, na którą złożyły się tańce, wiedze, skecze i piosenki. Przeżycia były bardzo duże. Uczniowie naszej szkoły brali udział w konkursie filmowym z okazji 30- lecia Ludowgo Wojska Polskiego. Konkurs ten pogłębił wiedzę o obronności kraju.

Uczniowie klasy VII z wychowawcą.

Wychowawcą klasy VII w roku szkolnym 1973- 74 jest kol. Łakomski Franciszek
Klasa liczy 16 uczniów.
 
Wychowawcą klasy VI jest kol. Martyniszen Helena.
Klasa VI w roku szkolnym 1973- 74 liczy 30 uczniów.
26 października 1973 roku.

W naszej szkole odbyła się uroczystość Patrona Szkoły Dr. Jana Dzierżona. W tym dniu złożono wieńce na grobach dr. Jana Dzierżona i Franciszka Dzierżona, który wydał wszystkie dokumenty po dr. Janie Dzierżonie
do Polski jeszcze przed 1939 rokiem. W szkole w dniu tym odbył się apel związany z tą uroczystością. Na apelu starano się wykazać przywiązanie do Polski tego sławnego światowej sławy pszczelarza.

Uczniowie klasy V wraz z dyrektorem szkoły.

Klasa V liczy 14 uczniów. Wychowawczyni tej klasy (Stecka Maria) pracuje czasowo na zastępstwie          w Dobiercicach w sąsiedniej szkole.

 
W szkole odbył się apel poświęcony Rewolucji Październikowej. Okolicznościowe przemówienie wygłosiła uczennica Kinder Elżbieta, nakreślając historię tworzenia się Związku Radzieckiego. W krótkiej części artystycznej wykazano dorobek osiągnięć pierwszego państwa socjalistycznego, którym jest Związek Radziecki.

Uczniowie klasy I z wychowawcą.

Wychowawczynią klasy I jest koleżanka Jantos Lidia.
Klasa liczy 23 uczniów.
08 grudzień 1973 roku.

Uroczysty poranek poświęcony Wyborom do Rad Narodowych. Na poranku omówiono zadania związane z wyborami. Naśletniono znaczenie ordynacji wyborczej w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej.

09 grudzień 1973 roku.

W budynku szkolnym nr. 2 w klasie IV urządzono lokal wyborczy. Wielką rolę w dekoracji lokalu odegrała dru żyna harcerska. Dzięki harcerzom lokal wyglądał bardzo pięknie. Od samego rana harcerki i harcerze pełnili dyżury w korytarzu lokalu wyborczego, wskazując miejsce lokalu, zapraszając staruszków do odpoczynku na krzesłach.
Grono nauczycielskie w roku szkolnym 1973- 74.

W dolnym rzędzie od lewej:

Martyniszyn Helena
Martyniszyn Kazimierz- dyrektor szkoły
Tomczyk Eugenia

W górnym rzędzie od lewej:

Jantos Lidia
Łakomska Zofia
Podgórska Władysława
Łakomski Franciszek

Brak jest kol. Steckiej Marii, która pracuje na zastępstwie w Dobiercicach.
 

Heading

Wiersz ten poświęcony wychowawcy klasy VIII przez uczniów klasy VIII dyrektorowi szkoły Kazimierzowi Martyniyszowi z okazji Dnia Nauczyciele. Na dzień nauczyciela uczniowie całemu gronu nauczycielskiemu, na uroczystym apelu wręczyli kwiaty i laurki z dedykacjami.

16 luty 1974 roku.

Dzień bardzo uroczysty, niedziela. W świetlicy wiejskiej odbyła się choinka noworoczna. Uczniowie całej szko ły brali udział w występach artystycznych, które przygotowano pod kierunkiem nauczycieli. Po występach wręczono przez Komitet Rodzicielski dzieciom podarki. Następnie odbyła się zabawa taneczna dla dzieci, a wieczorem dla rodziców. Zabawa była piękna, udana.

08 marca 1974 roku.

W szkole odbył się poranek z okazji "Dnia Kobiet". Komitet Opiekuńczy przygotował poczęstunek dla całego grona, sklądający się z ciastek, czekolad, słodyczy, kawy i wina. Na poczęstunek została również poproszona
dyr. przedszkola, pani Anna Michalek. Również i Komitet Rodzicielski przygotował kwiaty, tak dla nauczycielek jak i personalu obsługi. Każda klasa wręczyła laurki i wiązanki kwiatów dla swoich pań. Apel był całkowicie przygotowany przez uczniów, pod kierunkiem samorządów klasowych.

21 marzec 1974 roku.

Uroczysty apel poświęcony Turniejowi Wiedzy Obywatelskiej pod nazwą Ekspedycja 30. Apel ten przygoto
wała drużyna harcerska. Na apelu wystąpili harcerze ze zgaduj zgadulą poświęconą 30 leciu naszej wsi, gdzie przedstawiono osiągnięcia wsi.
Oto uczniowie ze szkoły podstawowej w Łowkowicach jadą do szkoły na rowerach otrzymanych w nagrodę za zajęcie III miejsca w kraju w konkursie "Zdobywamy karty rowerowe".

Heading

Lista uznania Komitetu do Spraw Radia i Telewizji w realizacji zadań konkursu "Sprawa do załatwienia".

Rok szkolny 1974- 75.

02 września 1974 roku.
 1
Dnia 02 września 1974 roku odbyła się uroczystość rozpoczęcia roku szkolnego 1974- 75. Na sali w klubie "Ruch" po rozpoczęciu roku wysłuchano przemówienie Ministra Oświaty i przemówienie dyrektora szkoły ob. Kazimierza Martyniszyna, nastąpiło przekazanie przez dyrektorkę przedszkola Michalek Annę dzieci do pierwszej klasy. Wychowawcą klasy I została nauczycielka Jantos Lidia.
Klasa I
Klasa II
Klasa III
Klasa IV
Klasa V
Klasa VI
Klasa VII
Klasa VIII
14 uczniów
25 uczniów
11 uczniów
22 uczniów
15 uczniów
13 uczniów
28 uczniów
15 uczniów
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Jantos Lidia
Łakomska Zofia
Tomczyk Eugenia
Podgórska Władysława
Martyniszyn Helena
Stecka Maria
Martyniszyn Kazimierz
Łakomski Franciszek
Razem 123 uczniów i 8 nauczycieli.

Dnia 14 października 1974 roku Dzień Nauczyciela.
Dyrektor szkoły Kazimierz Martyniszyn otrzymał nagrodę Nagrodę Ministra. Nagroda została wręczona 
na akademii z okazji Dnia Nauczyciele w Kluczborku.

26 październik 1974 roku.

Odbył się apel w rocznicę śmierci Patrona szkoły.
Uczniowie złożyli wieńce i kwiaty na grobie Patrona.

08 luty 1975 roku.

Odbył się bal maskowy dla wszystkich uczniów szkoły. Rodzice przygotowali ciekawe stroje i maski.
Komitet Rodzicielski zakupił słodycze, napoje chłodzące.

10 marzec 1975 roku.

Apel z okazji Dnia Kobiet. Uczniowie szkoły i dyrekcja przygotowała kwiaty, laurki, oraz skromne przyjęcie dla pań naszej szkoły.

30 kwiecień 1975 roku.

Poranek z okazji Święta Pracy. Uroczysty poranek odbył się w budynku szkolnym.
Były wiersze i pieśni rewolucyjne, oraz patriotyczne. Dyrektor szkoły wygłosił przemówienie, część artystyczną przygotowali wszyscy nauczyciele.

05 maj 1975 roku.

Zakończenie roku szkolnego i pożegnanie klasy VIII.
Zakończenie roku szkolnego odbyło się na wiejskiej sali zabaw. Porzegnanie klasy VIII było w szkole nr. 1.
Uroczystość skromna, spotkanie rodziców, absolwentów i nauczycieli. Młodzież przygotowała ciekawe piosenki, wiersze okolicznościowe.

Spis uczniów klasy VIII którzy w roku szkolnym 1974- 75 ukończyli szkołę podstawową.
Bawaj Waldemar
Bocionek Hildegarda
Drong Alfred
Gerlitz Alfred
Hys Edyta
Jantos Roch
Jensz Krystyna
Kałuża Gabriela
Lepszy Joachim
Łakomska Ewa
Nowak Barbara
Przewloka Gertruda
Sańska Róża
Wicher Gerhard
Wieczorek Krystyna
Dyrektor szkoły i młodzież podziękowała za wieloletnią pracę w tej szkole nauczycielkę Eugenię Tomczyk, która przeniosła się na własną prośbę do szkoły nr. 5 w Kluczborku.
Rok szkolny 1975- 76.

Rok szkolny rozpoczyna się 21 sierpnia 1975 roku. Szkoła liczy 137 uczniów, 8 nauczycieli. 
Za kol. Eugenię Tomczyk przychodzi pracować Genowefa Kostrzewa, która przybyła ze szkoły w Kujakowicach Górnych. Dyrektor szkoły, Kazimierz Martyniszyn dokonuje przydziału czynności i wychowawstw.

Oto wykaz wychowawców klasowych i liczby uczniów poszczególnych klas:
Klasa I
Klasa II
Klasa III
Klasa IV
Klasa V
Klasa VI
Klasa VII
Klasa VIII
Łakomska Zofia
Jantos Lidia
Kostrzewa Genowefa
Podgórska Władysława
Łakomski Franciszek
Martyniszyn Helena
Stecka Maria
Martyniszyn Kazimierz
09 uczniów
15 uczniów
24 uczniów
14 uczniów
19 uczniów
16 uczniów
13 uczniów
27 uczniów
14 październik 1975 roku.

Dzień nauczyciela.
Trzech nauczycieli naszej szkoły zostało odznaczonych "Złotym Krzyżem Zasługi".

Kazimierz Martyniszyn
Zofia Łakomska
Helena Martyniszyn

Odznaczeni nauczyciele zostali zaproszeni do Liceum Ogólnokształcącego. Odbyła się część oficjalna z wręczeniem nagród i odznaczeń, oraz bogata część artystyczna. W marcu 1976 roku nauczycielka Lidia Jantos otrzymała urlop macierzyński. Przedmioty jej zostały rozdzielone między wszystkich nauczycieli.

Na szczególną uwagę zasługuje uroczystość porzegnania klasy VIII, która odbyła się 05 maja 1976 roku. Szczególną aktywność wykazał Komitet Rodzicielski na czele z przewodniczącym Ryszardem Paluchem. 
Komitet Rodzicielski zorganizował wspaniałe przyjęcie dla nauczycieli, rodziców i absolwentów klasy VIII.
Była też zabawa z orkiestrą. Zabawa odbyła się w sali klubu "Ruch". Młodzież klasy VIII popisała się ciekawymi piosenkami i wierszami.

 
Dyrektor szkoły Kazimierz Martyniszyn wita zebranych gości na uroczystości zakończenia roku szkolnego.
Absolwenci klasy VIII wraz z wychowawcą w dniu rozdania świadectw.

Spis absolwentów w roku szkolnym 1975- 76.
Adamczyk Józef
Bocionek Antonia
Bocionek Edyta
Dernbach Ewa
Frasek Benedykt
Gnacy Hubert
Gnacy Teresa
Gumnior Edyta
Jantos Klaudia
Jensz Wilchelm
Kacy Osfald
Kałuża Józef
Kinder Rudolf
Kulesa Margot
Kurhofer Henryka
Kurhofer Sylwia
Kampfer Horst
Lorek Piotr

 
Matejka Hubert
Matussek Ewa
Martyniszyn Krzysztof
Paluch Rajmund
Skorzec Renata
Syga Urszula
Plewnia Józef
Wolny Józef
Wolny Zygfryd
Absolwenci szkoły z nauczycielami, lekarzem szkolnym, Januszem Tomczykiem, oraz dyrektor przedszkola Anną Michalek.

Nauczyciele od prawej strony:

1. Eugenia Tomczyk (zaproszona na uroczystość).
2. Maria Stecka
3. Lidia Jantos
4. Franciszek Łakomski
5. Kazimierz Martyniszyn
6. Helena Martyniszyn
7. Władysława Podgórska
8. Genowefa Kostrzewa

 
Rok szkolny 1976- 77.
Rok szkolny rozpoczęto dnia 23 sierpnia 1976 roku. Najważniejszym punktem programu było przyjęcie klasy pierwszej do grona uczniów szkoły. Dzieci klasy pierwszej złożyły uroczyste ślubowanie. Otrzymały tradycyjne rogi obfitości.
Klasa I
Klasa II
Klasa III
Klasa IV
Klasa V
Klasa VI
Klasa VII
Klasa VIII
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Wychowawca
Jantos Lidia
Zofia Łakomska
Genowefa Kostrzewa
Władysława Podgórska
Helena Martyniszyn
Franciszek Łakomski
Kazimierz Martyniszyn
Maria Stecka
12 uczniów
10 uczniów
16 uczniów
25 uczniów
15 uczniów
18 uczniów
17 uczniów
12 uczniów
Dnia 12 października 1976 roku odbył się poranek z okazji LWP.
Dnia 15 października 1976 roku, uroczystość Dnia Nauczyciela.
Dnia 13 listopada 1976 roku, poranek z okazji roku harcerskiego.

Dnia 06 grudnia 1976 roku zmienia się plan kekcji. Nauczycielka Helena Martyniszyn idzie na urlop chorobo wy. W związku tym nauczycielka Zofia Łakomska obejmuje prowadzenie języka polskiego w klasie V do VIII.
Nauka w szkole odbywa się systematycznie. Szkoła boryka się z trudnościami. Nauczycielka Helena Martyniszyn do końca roku na urlopie chorobowym. Nauczyciel Franciszek Łakomski otrzymuje zniżkę godzin ze względu na studia. Plan lekcji zmienia się kilka razy.

Uroczyste zakończeniu roku szkolnego odbyło się 04 czerwca 1977 roku.
Klasę ósmą kończy 10 uczniów.
Bawaj Teresa
Frasek Bernadeta
Gumnior Teresa
Jantos Urszula
Jensz Łucja
Kurhofer Artur
Lorek Alfred
Łakomski Ryszard
Moczarna Danuta
Musiał Józef
Dyrektor szkoły i młodzież serdecznie żegna dwie nauczycielki. Marię Stecką i Lidię Jantos. Ze względu na zmianę stopnia organizacji szkoły nauczycielki te muszą zmienić miejsce pracy. Lidia Jantos obejmuje sta-
nowisko dyrektorki przedszkola w Łowkowicach. Maria Stecka przenosi się do szkoły nr. 3 w Kluczborku.
Rok szkolny 1977- 78.

Rok szkolny rozpoczął się 22 sierpnia 1977 roku. W uroczystości nowego roku szkolnego wzięło udział 109 uczniów i 5 nauczycieli. Najważniejszą częścią tej uroczystości która odbyła się 1 września 1977 roku było wysłu chanie przemówienia Ministra Oświaty i Wychowania, oraz ślubowanie uczniów klasy pierwszej. W związku ze spatkiem liczby dzieci nastąpiła reorganizacja szkoły. Projekt organizacyjny przewidywał sześć etatów nauczycielskich i osiem klas.  W związku z tym niektóre klasy muszą być łączone, a mianowicie klasa III z IV
i V z VI. Szkoła zaczęła pracę w trudnych warunkach gdyż jedna nauczycielka otrzymała urlop dla poratowania zdrowia (Helena Martyniszyn). Wychowawcą i nauczycielem klasy pierwszej została Kostrzewa Genowefa, klasę drugą powierzono Łakomskiej Zofii, która uczy też matematyki. Oprócz matematyki w klasie
III i IV uczy języka polskiego w klasach V do VIII. Wychowawstwo w klasie III do IV prowadzi Kostrzewa Genowefa, uczy w tych klasach języka polskiego. Wychowawcą klasy V do VI jest magister Łakomski Franciszek
Uczy on historii, wychowania obywatelskiego, chemii i wychowania fizycznego chłopców klas starszych, oraz zajęć pryktyczno- technicznych chłopców. Wychowawcą klasy VII została Władysława Podgórska, nauczycielka matematyki i geografii w klasie V do VIII. Dyrektor szkoły Kazimierz Martyniszyn jest wychowa wcą klasy VIII, uczy on języka rosyjskiego, biologii, przysposobienia obronnego, oraz wychowania plasty- cznego. Przewodniczącą Komitetu Rodzicielskiego została Ruta Lorek, gdyż były przewodniczący, Ryszard Paluch zmienił miejsce zamieszkania. Opieką zdrowotną w szkole prowadzi lekarz medycyny, Zygmund Dworniczak.

Organizacje szkolne.

Opiekunem Szkolnego Samorządu Uczniowskiemu jest Kazimierz Martyniszyn. Prowadzi on też TPPR. Zofia Łakomska sprawuje opiekę nad organizacją PCK. Magister Franciszek Łakomski jest drużynowy zuchów, dru-
żynową harcerzy jest Genowefa Kostrzewa. 

Dnia 15 grudnia następuje zmiana podziału godzin w związku z powrotem do prycy nauczycielki Heleny Martyniszyn. Uczy ona języka polskiego w klasach od II do VI, oraz wychowania plastycznego w klasach III do IV. Zostaje wychowawcą klasy III i IV.

Dnia 1 marca 1978 roku zachodzą zmiany w planie lekcji, w związku ze zniżką godzin dla kontynuowania studiów Władysławy Podgórskiej, geografii w klasie III i IV uczy Zofia Łakomska, w klasie V i VI Kazimierz Martyniszyn, w klasie VIII Łakomski Franciszek.

Studia nauczycielskie.

W szkole pracuje dwóch nauczycieli, którzy ukończyli zaocznie wyższe studia. Nauczyciel historii magister Franciszek Łakomski ukończył studia dnia 24 czerwca 1977 roku. Magister Helena Martyniszyn ukończyła wyższe studia magisterskie filologi polskiej dnia 18 stycznia 1978 roku. Łakomska Zofia ukończyła roczne studium nauczycielskie, kierunek Filologia polska dnia 27 września 1978 roku, ukończyła również "Nurt", kierunek matematyka, klasa I do III. Podgórska Władysława kontynuuje wyższe studia magisterskie, kierunek matematyka.

Uroczystości szkolne.

W roku szkolnym 1977- 78 odbyło się wiele uroczystości szkolnych, do najważniejszych należą:

Poranek z okazji 34 rocznicy powstania LWP, dnia 12 października 1978 roku. Apel poświęcony pamięci dr. Jana Dzierżona, patrona szkoły, dnia 26 października 1977 roku. Poranek dla uczczenia 60 rocznicy Wielkiej Rewolucji Październikowej. Szkolny bal maskowy dnia 1 lutego 1978 roku. Poranek z okazji Dnia Kobiet, 8 marca 1978 roku. Poranek pierwszomajowy dnia 29 kwietnia 1978 roku. Uroczysta zbiórka harcerska dnia
5 maja 1978 roku.

05 maj 1975 roku.

Uroczysta zbiórka harcerska.

Drużyna harcerska i zuchowa naszej szkoły wzięła udział w akcji zbiórki złomu i zdobyła pierwszą nagrodę krajową, otrzymując kolorowy telewizor. Drużynowy zuchów magister Franciszek Łakomski z grupą harcerzy i zuchów został zaproszony do Huty Katowice, gdzie odebrał nagrodę. Dnia 05 maja 1978 roku nastąpiło uro czyste przecięcie wstęgi. W uroczystości tej wzięli udział uczniowie szkoły, nauczyciele i rodzice, zaproszeni goście, przedstawiciele Wydziału Oświaty i Kultury, oraz gminne i wojewódzkie władze z ramienia harcer- stwa. Zbiórkę prowadził drużynowy magister Franciszek Łakomski. Wręczono nagrodę Wydziału Oświaty i Kultury- sprzęt sportowy, oraz dyplomy uznania harcerzom i zuchom, rodzicom którzy pomogli w akcji zbió-
rki złomu.

Konkursy:

W roku szkolnym 1977- 78 odbyły się konkursy:

Szkolny konkurs matematyki dla klasy VIII.
Gminny konkurs języka rosyjskiego w którym brali udział uczniowie:

1. Eufemia Frasek z klasy VI.
2. Gizela Jantos z klasy VII.
3. Maria Bieniek z klasy VIII.

Konkurs wiedzy o Śląsku.

1. Sławomir Podgórski z klasy VII.
2. Hubert Kałuża z klasy VIII.

Uczniowie z naszej szkoły zdobyli wyróżnienie zajmując drugie miejsce w:

Konkurs wychowania plastycznego i biologi reprezentowany przez ucznia Sławomira Podgórskiego.

Karta rowerowa.

Dnia 18 maja 1978 roku odbył się w naszej szkole egzamin na kartę rowerową.
Egzamin złożyło pomyślnie 66 uczniów naszej szkoły.

Uroczystosć zakończenia roku szkolnego 1977- 78.

Dnia 9 czerwca 1978 roku odbyła się uroczystość zakończenia roku szkolnego. Było porzegnanie uczniów klasy VIII, bogaty program artystyczny, wręczenie nagród, oraz świadectw. Uczennica Jantos Gizela
z klasy VIII otrzymała oznakę Srebna Tarcza.

Uczniowir klasy VII porzegnali swą wychowawczynię Władysławę Podgórską, która na własną prośbę prze-
niosła się do Bazan.

Świadectwa ukończenia klasy VIII otrzymali następujący uczniowie:
Bieniek Maria
Gnacy Jerzy
Gnacy Irena
Helios Lidia
Jantos Gizela
Jantos Helga
Kałuża Rudolf
Kałuża Konrad
Kurhofer Oskar
Kulessa Hubert
Matejka Zygfryd
Plewnia Gabriela
Schmidt Joachim
Uhl Hubert
Waleńczyk Bronisława
Świadectwa uczennic klasy VII z wychowawcą klasy Kazimierzem Martyniszynem.
Rok szkony 1978- 79.

Dnia 21 sierpnia 1978 roku. Pierwszy dzień nauki szkolnej. Przyjęcie klasy I w grono uczniów, rogi obfitości dla dzieci klasy I. Naukę rozpoczyna ponad 90 uczni, 5 nauczycieli. Nauczycielka Genowefa Kostrzewa przebywa na urlopie macierzyńskim. Szkoła pracuje w trudnych warunkach, są klasy łączone, II z III, IV z V, VI z VII. Tylko klasa I i VIII uczą się same. Klasa I jest pierwszą klasą zreformowanej szkoły dziesięcioletniej. Nasza szkoła przystąpiła do wdrażania jednolitego systemu wychowawczego. Opiekunem samorządu uczniowskiego jest nauczycielka Helena Martyniszyn. Grupową młodszej grupy wiekowej jest Zofia Łakomska, a starszą gru pę wiekową prowadzi Helena Martyniszyn.

Wydział Oświaty zatrudnił emerytowaną nauczycielkę Elżbietę Hryckiewicz, która prowadzi w naszej szkole od początku roku szkolnego 12 godzin tygodniowo, dojeżdżając autobusem z Kluczborka.

Wykaz wychowawst, godzin nauczycielskich i liczba uczniów:

Klasa I, wychowawca Zofia Łakomska, prowadzi 36 godzin lekcyjnych tygodniowo. Klasa liczy 7 uczniów.
Klasa II - III i IV -V wychowawca Helena Martyniszyn, 33 godzin lekcyjnych, klasa II liczy 13 uczniów, klasa III liczy 8 uczniów. klasa IV liczy 8 uczniów, klasa V liczy 12 uczniów. Klasa VI i VII, wychowawca Franciszek Łakomski 35 godzin lekcyjnych., klasa VI liczy 16 uczniów, klasa VII liczy 11 uczniów.

Dnia 14 października 1978 roku.

Dzień nauczyciela, uroczyste spotkanie młodzieży z nauczycielami szkoły. Uroczystość przygotowały samo rządy klasowe. Nauczyciel, magister Franciszek Łakomski otrzymuje I Nagrodę Ministra i Złoty Krzyż Zasługi.

Dnia 4 listopada 1978 roku został wybrany nowy Komitet Rodzicielski. W skład Prezydium Komitetu Rodzicielskiego weszły następujące osoby:
Przewodniczący
Zastępca przewodniczącego
Sekretarz
Skarbnik
Edward Jaroń
Henryka Lisowicka
Krystyna Konieczka
Józef Wójcik
Komisja Rewizyjna:

Ryszard Widera
Urszula Nowak
Bernard Wolny

18 stycznia 1979 roku.

Odbyła się X Olimpiada Języka Rosyjskiego w Kluczborku. Uczennice z naszej szkoły VIII i IX miejsce.

Frasek Sylwia - VIII miejsce
Kałuża Maria - IX miejsce
Dnia 02 stycznia 1979 roku został zmieniony tygodniowy podział godzin. Do pracy wróciła nauczycielka, Genowefa Kostrzewa. Przydzielono jej wychowawstwo w klasie IV i V, matematykę w klasie VII i VIII. W II i III klasie wychowanie plastyczne i wychowanie muzyczne w klasie I do III, oraz wychowanie fizyczne w klasie IV do V, oraz VII i VIII, dziewczęta.

Wir benötigen Ihre Zustimmung zum Laden der Übersetzungen

Wir nutzen einen Drittanbieter-Service, um den Inhalt der Website zu übersetzen, der möglicherweise Daten über Ihre Aktivitäten sammelt. Bitte überprüfen Sie die Details in der Datenschutzerklärung und akzeptieren Sie den Dienst, um die Übersetzungen zu sehen.

Datenschutzeinstellungen

Website-Übersetzer

YouTube-Video

Google Maps

Datenschutzeinstellungen

Mit diesen Einstellungen aktivieren oder deaktivieren Sie die Datenerfassung von Funktionalitäten die auf dieser Website eingesetzt werden.

Alle Dienste auswählen
Website-Übersetzer
Mehr
YouTube-Video
Mehr
Google Maps
Mehr
Einstellungen speichern